نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 504
ما انسان را بر احسان و نيكى در حق پدر و مادر سفارش بسيار كرديم. مادرش با رنج و زحمت بار حمل كشيده و با درد و رنج وضع حمل نموده و سى ماه تمام مدت حمل و شيرخوارگى را تحمل مينمايد تا طفلش بزرگ شود، وقتى چهل ساله گشت، شايسته است كه بگويد: پروردگارا مرا توفيق عنايت فرما تا به نعمتى كه بر من و بر پدر و مادر من عطا فرمودى، سپاسگزار باشم و اعمال صالح انجام دهم كه تو از آن خشنود باشى و فرزندان مرا صالح گردان، من بدرگاه تو روى آوردم و تسليم اوامر تو هستم. (15) آنان كسانى هستند كه ما اعمال نيكشان را مىپذيريم و از اعمال ناپسندشان صرفنظر مينمائيم و آنها را داخل اهل بهشت ميگردانيم. اين همان وعده حقى است كه بآنان دادهاند. (16) و آن كسى كه به پدر و مادرش گفت: واى بر شما آيا مرا از اين ميترسانيد كه پس از مرگ مرا زنده كرده و از قبر بيرون مىآورند در صورتى كه قبل از من گروه كثيرى مردهاند (و كسى از آنان زنده برنگشته است) و پدر و مادر بدرگاه خدا استغاثه نمودند (كه پروردگارا، فرزند ما را براه راست هدايت فرما و گفتند) واى بر تو، اى فرزند. بخدا ايمان بياور كه وعده خدا حق است. آن گاه گفت: كه اين سخنان جز افسانههاى پيشينيان نيست. (17) آنان كسانى هستند كه در ميان امم جن و انس كه پيش از ايشان درگذشتند، مستوجب عذاب خدا شدند زيرا همه آنان زبون و زيانكار بودند. (18) و براى تمام (مردم) نسبت بر اعمالشان درجاتى است و همه بجزاى اعمالشان ميرسند و هيچگونه ستمى به آنان نخواهد شد. (19) و روزى كه گروه كافران را بآتش عرضه كنند (مأموران دوزخ ميگويند:) شما در زندگى دنيا خوشىهايتان را با خودكامگى و عصيان بسر برديد و از لذات دنيوى برخوردار شديد پس امروز بعذاب ذلت و خوارى مجازات ميشويد، چون در زمين بناحق ظلم روا داشتيد و تكبر نموديد و راه فسق و فجور در پيش گرفتيد. (20)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 504