نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 127
114 عيسى پسر مريم گفت: خداوندا! اى پروردگار ما! خوانى از آسمان بر ما فرو فرست تا براى ما، براى آغاز و انجام ما [1] عيدى و نشانهاى از سوى تو باشد و به ما روزى ده و تو بهترين روزى دهندگانى. 115 خداوند فرمود: من آن را براى شما فرو خواهم فرستاد پس از آن هر كس از شما كفر ورزد من او را چنان عذابى سخت كنم كه هيچيك از جهانيان را آن چنان عذاب نكنم. 116 و ياد كن كه خداوند به عيسى پسر مريم فرمود: آيا تو به مردم گفتى كه من و مادرم را دو خدا به جاى خداوند بگزينيد؟ گفت: پاكا كه تويى، مرا نسزد كه آنچه را حقّ من نيست بر زبان آورم، اگر آن را گفته باشم تو دانستهاى، تو آنچه در درون من است مىدانى و من آنچه در ذات توست نمىدانم، بىگمان اين تويى كه بسيار داننده نهانهايى. 117 به آنان چيزى نگفتم جز آنچه مرا بدان فرمان دادى كه: «خداوند- پروردگار من و پروردگار خود- را بپرستيد» و تا در ميان ايشان بهسر مىبردم بر آنها گواه بودم و چون مرا (نزد خود) فرا بردى [2] تو خود مراقب آنان بودى و تو بر هر چيزى گواهى. 118 اگر عذابشان فرمايى آنان بندگان تو هستند و اگر آنها را ببخشايى، اين تويى كه پيروزمند فرزانهاى. 119 خداوند فرمود: اين روزى است كه راستگويى راستگويان به آنان سود خواهد داد، آنان بوستانهايى خواهند داشت كه از بن آنها جويبارها روان است، هماره در آنها جاودانند، خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند؛ اين است رستگارى سترگ. 120 فرمانفرمايى آسمانها و زمين و آنچه در آنهاست از آن خداوند است و او بر هر كارى تواناست. [1]. يا: حال و آينده ما. [2]. توفّى: تمام فرا ستدن، جان برداشتن- مصادر اللغة، ص 373.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 127