نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 161
82 و پاسخ قوم او جز اين نبود كه گفتند: اينان را از شهرتان بيرون كنيد كه آنان مردمى هستند كه خود را پاك مىنمايانند. [1] 83 پس او و خاندانش را رهايى بخشيديم جز زنش را كه از بازماندگان (در ميان عذابديدگان) بود. 84 و بر آنان بارانى (از سنگ- گل) بارانديم آنك بنگر سرانجام گنهكاران چگونه بود. 85 و به سوى مدين، برادرشان شعيب را فرستاديم، گفت: اى قوم من! خداوند را بپرستيد كه جز او خدايى نداريد، بىگمان برهانى از سوى پروردگارتان برايتان آمده است پس پيمانه و ترازو را تمام بپيماييد و چيزهاى مردم را به آنان كم ندهيد و در اين سرزمين پس از سامان يافتن [2] آن تباهى نورزيد، اين براى شما اگر مؤمن باشيد بهتر است. 86 و بر سر هر راهى منشينيد كه (مردم را) بترسانيد و كسانى را كه به آن ايمان آوردهاند از راه خداوند باز داريد و آن را ناراست (و ناهموار) بخواهيد و به ياد آوريد هنگامى را كه اندك بوديد و شما را بىشمار گردانيد و بنگريد كه سرانجام تبهكاران چگونه بود. 87 و اگر گروهى از شما به آنچه براى آن فرستاده شدهام ايمان آوردند و گروهى ايمان نياوردند شكيبايى كنيد تا خداوند ميان ما داورى كند و او بهترين داوران است. [1]. يا: اهل پرهيزند؛ به اين دليل كه در وجوه قرآن آمده است: يتطهّرون: ... طهور به معنى دور شدن بود چنان كه در سورة النمل (آيه 56): ... انهم اناس يتطهرّون يعنى يتنزّهون عن اتيان الرجال فى الادبار»- الوجوه و النظاير فى القرآن، ص 188. [2]. اصلاح: به كردن، سازش دادن، به سامان كردن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 51.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 161