نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 163
96 و اگر مردم آن شهرها ايمان مىآوردند و پرهيزگارى مىورزيدند بر آنان از آسمان و زمين بركتهايى مىگشوديم اما (پيام ما را) دروغ شمردند بنابراين براى آنچه مىكردند آنان را فرو گرفتيم. 97 پس آيا مردم اين شهرها در امانند كه عذاب ما شبانه به آنان فرا رسد و آنها خفته باشند؟ 98 و آيا مردم اين شهرها در امانند كه عذاب ما ميان روز، به آنان فرا رسد و آنان سرگرم بازى (و بازيچه اين جهان) باشند؟ 99 آيا از تدبير [1] خداوند در امانند؟ و از تدبير خداوند جز گروه زيانكاران خود را در امان نمىدانند. 100 و آيا براى آنان كه زمين را پس از (نابودى) مردمش به ارث مىبرند پديدار نكرده است كه اگر بخواهيم آنان را براى گناهانشان فرو مىگيريم و بر دلهايشان مهر مىنهيم و آنان (چيزى) نمىشنوند؟ 101 ما از اخبار اين شهرها براى تو باز مىگوييم و به راستى پيامبرانشان برهانها (ى روشن) [2] براى آنان آوردند و آنها بر آن نبودند كه به آنچه پيشاپيش دروغ انگاشته بودند ايمان آوردند بدين گونه خداوند بر دل كافران مهر مىنهد. 102 و در بيشتر آنان پيمانى (استوار) نيافتيم و به راستى بيشتر آنها را نافرمان يافتيم. 103 سپس بعد از آنان موسى را با نشانههايمان به سوى فرعون و سركردگانش برانگيختيم و آنان به آن (نشانه) ها ستم روا داشتند پس بنگر كه سرانجام تبهكاران چگونه بود. 104 و موسى گفت: اى فرعون! بىگمان من پيامآورى از سوى پروردگار جهانيانم. [1]. در اصل: «مكر» است؛ اما ادب اقتضا دارد كه ما در ترجمه، «تدبير» به كار بريم. [2]. بيّنه: گواه- فرهنگ تازى به پارسى، ص 144. ولى گواه را نيز استاد فروزانفر در مثالى كه زده به عنوان برهان به كار برده است. در واقع بيّنه به سه معنى: برهان، گواه و روشن است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 163