نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 19
120 و يهوديان و مسيحيان هرگز از تو خشنود نخواهند شد تا آنكه از آيين آنها پيروى كنى. بگو تنها رهنمود خداوند، رهنمود است و اگر تو پس از دانشى كه بدان دست يافتهاى [1] از خواستههاى آنان پيروى كنى از سوى خداوند هيچ يار و ياورى نخواهى داشت. 121 كسانى كه بدانها كتاب (آسمانى) دادهايم، آن را چنان كه سزاوار خواندن آن است مىخوانند، آنان بدان ايمان دارند؛ و كسانى كه به آن انكار ورزند زيانكارند. 122 اى بنى اسرائيل! نعمتم را كه ارزانى شما داشتم به ياد آوريد و (نيز) اين را كه شما را بر جهانيان برترى دادم. 123 و از روزى پروا كنيد كه هيچ كارى از كسى براى ديگرى [2] بر نمىآيد و از او جايگزينى پذيرفته نمىگردد و ميانجيگرى [3]، سودى براى او ندارد و آنان يارى نخواهند شد. 124 و (ياد كن) آنگاه را [4] كه پروردگار ابراهيم، او را با كلماتى [5] آزمود و او آنها را به انجام رسانيد؛ فرمود: من تو را پيشواى مردم مىگمارم. (ابراهيم) گفت: و از فرزندانم (چه كس را)؟ فرمود: پيمان من به ستمكاران نمىرسد. 125 و (ياد كن) آنگاه را كه خانه (كعبه) را براى مردم جاى بازگشت و امن كرديم و (گفتيم) از «مقام ابراهيم» نمازگاه گزينيد و به ابراهيم و اسماعيل سفارش كرديم كه خانه مرا براى طوافكنندگان (مسافر) و مجاوران (حرم) و ركوعكنندگان سجدهگزار، پاكيزه بداريد. 126 و (ياد كن) آنگاه را كه ابراهيم گفت: پروردگارا! اينجا را شهرى امن كن و از اهل آن هر كس را كه به خداوند و روز واپسين ايمان دارد، از ميوهها روزى رسان؛ (خداوند) فرمود: آن را كه كفر ورزد، اندكى برخوردارى خواهم داد سپس او را به (چشيدن) عذاب دوزخ ناگزير خواهم كرد و اين پايانه، بد است. [1]. در اصل: دانشى كه به تو رسيده است. [2]. جزى با حرف «عن» به معنى بسندگى و كفايت است. دقيقترين ترجمه اينست: كسى، كسى را هيچ بسنده نيست. [3]. و لا تنفعها شفاعة: هذا للكافر. فليس له شفيع فينفعه؛ و لذلك قال الكافرون: «فما لنا من شافعين و لا صديق حميم (شعراء، 110)» حين رأوا تشفيع اللّه فى المسلمين.- تفسير غريب القرآن، ص 62. [4]. و الغالب على «اذ» المذكورة فى اوائل القصص فى القرآن الكريم، ان تكون مفعولا به، بتقدير «و اذكر»- عبد الغنى الدّقر، معجم النحو، ص 5. [5]. بكلمات: اى: اختبر الله ابراهيم بكلمات، يقال: هى عشر من السّنّه- همان، ص 62/ اما از ديدگاه اماميه موضوع بحث در اينجا امامت و ولايت است؛ به تفسير الميزان ذيل همين آيه رجوع فرماييد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 19