نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 206
118 و نيز بر آن سه تن كه (از رفتن به جنگ تبوك) واپس نهاده شدند تا آنگاه كه زمين با همه فراخنايش بر آنان تنگ آمد و جانشان به لب رسيد و دريافتند كه پناهگاهى از خداوند جز به سوى خود او نيست؛ آنگاه (خداوند) بر ايشان بخشايش آورد تا توبه كنند [1] كه خداوند بسيار توبهپذير بخشاينده است. 119 اى مؤمنان! از خداوند پروا كنيد و با راستگويان باشيد! 120 مردم مدينه و تازيان بياباننشين پيرامون آنان حق ندارند از (همراهى) پيامبر بازمانند و نه جانهاى خودشان را از جان او دوستتر بدارند؛ از اين رو كه هيچ تشنگى و سختى و گرسنگى در راه خداوند به آنان نمىرسد و بر هيچ جايگاهى كه كافران را به خشم آورد گام نمىنهند و هيچ زيانى به دشمنى نمىزنند مگر كه در برابر آن، كارى شايسته براى آنان نوشته مىشود؛ بىگمان خداوند پاداش نكوكاران را تباه نمىسازد. 121 و هيچ هزينهاى چه خرد چه كلان نمىكنند و هيچ درّهاى را نمىپيمايند مگر آنكه براى آنان نوشته مىشود تا خداوند نيكوتر از آنچه مىكردهاند به آنان پاداش دهد. 122 و مؤمنان نبايد همگى رهسپار (جهاد يا آموختن دانش) شوند؛ اما چرا از هر گروه ايشان دستهاى رهسپار نمىگردند تا دين آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بيم دهند باشد كه بپرهيزند. [2] [1]. به يادداشت شماره 3، ص پيش، رجوع فرماييد. [2]. حذر: پرهيزيدن- پرهيز جستن، ترسيدن، بيم كردن، پرهيز، بيم- فرهنگ تازى به پارسى، ص 273.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 206