ترجمه قرآن - گرمارودى، سيد على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 222

6 و هيچ جنبنده‌اى در زمين نيست مگر كه روزى‌اش بر خداوند است و (خداوند) آرامشگاه [1] و وديعه‌گاه [2] او را مى‌داند؛ (اين) همه در كتابى روشن (آمده) است.
7 و اوست كه آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد و اورنگ (فرمانفرمايى) وى بر آب قرار داشت تا شما را بيازمايد كه كدام نكوكردار تريد و اگر بگويى كه شما پس از مرگ برانگيخته خواهيد شد بى‌گمان كافران مى‌گويند اين جز جادويى آشكار نيست.
8 و اگر عذاب را از آنان چندگاهى پس افكنيم به يقين مى‌گويند: چه آن را باز داشت؟ آگاه باشيد روزى كه به آنان برسد از ايشان بازگردانده نمى‌شود و آنچه به ريشخند مى‌گرفتند آنها را فرا مى‌گيرد.
9 و اگر به انسان بخشايشى از خويش بچشانيم سپس آن را از وى باز گيريم بى‌گمان نوميد و ناسپاس خواهد شد.
10 و اگر پس از رنجى كه به او رسيده است آسايشى [3] به وى بچشانيم به يقين خواهد گفت بدى‌ها از من دور شد؛ كه او سخت شادمان و خويشتن‌ستاى [4] است.
11 جز آن كسان كه شكيبايى ورزيده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند؛ آنانند كه آمرزش و پاداشى بزرگ خواهند داشت.
12 و مبادا تو برخى از آنچه را بر تو وحى شده است كنار نهى و دل از آن تنگ دارى از آن رو كه مى‌گويند: «چرا بر او گنجى فرو فرستاده نمى‌شود يا فرشته‌اى همراه وى نمى‌آيد؟» تو، تنها بيم‌دهنده‌اى و خداوند بر هر چيزى مراقب است.

[1]. مستقرّ: آرامگاه- ابو بكر عتيق نيشابورى، فرهنگ ترجمه و قصه‌هاى قرآن، ص 275. [البته منظور مؤلف، جاى آرامش است نه گورجاى كه امروز ما به آن آرامگاه مى‌گوييم.]/ لسان التنزيل آن را رحم مادر يا بهشت يا دوزخ دانسته است- ص 159.
[2]. مستودع: سپردن جاى و زنهار جاى- همان، ص 321/ لسان التنزيل، آن را جاى زينهار (- امانت) نهادن وى يعنى صلب پدر يا شكم زمين دانسته است- ص 159/ وديعه‌گاه، جاى امانت.
[3]. نعماء: حال نيكو و آسايش- همان، ص 159.
[4]. يا: نازان/ الفخر: نازيدن- المصادر زوزنى، ج 1، ص 235 [به نقل از مصادر اللغة، زيرنويس شماره 2، ص 251]/ نيز- زيرنويس شماره 4 در ص 412 ترجمه حاضر.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 222

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست