نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 224
20 آنان در زمين به ستوهآورنده [1] (ى خداوند) نيستند و در برابر خداوند دوستى [2] ندارند، عذابشان دو چندان مىشود (زيرا) ياراى شنيدن نداشتند و اهل بصيرت نبودند. 21 آنانند كه به خود زيان زدند و آنچه دروغ مىبافتند از (چشم) آنان ناپديد مىگردد. 22 ناگزير، در جهان واپسين (نيز) آنانند كه زيانكارترند. 23 بىگمان كسانى كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند و با فروتنى در برابر پروردگارشان آرامش يافتهاند [3] بهشتيند؛ آنان در آن جاودانند. 24 داستان اين دو دسته چون نابينا و ناشنوا و بينا و شنواست؛ آيا در مثل برابرند؟ آيا پند نمىگيريد؟ 25 و به يقين نوح را نزد قومش فرستاديم (و به ايشان گفت:) من براى شما بيم دهندهاى آشكارم ... 26 ... كه: جز خداوند را نپرستيد! به راستى من بر شما از عذاب روزى دردناك مىهراسم. 27 پس سردستگان كافر از قوم وى گفتند: ما تو را جز بشرى مانند خويش نمىدانيم و جز اين نمىبينيم كه فرومايگان ما نسنجيده [4] از تو پيروى كردهاند و در شما برترى نسبت به خويش نمىبينيم بلكه شما را دروغگو مىپنداريم. 28 گفت: اى قوم من! به من بگوييد اگر من برهانى از پروردگارم داشته باشم و به من بخشايشى از سوى خويش داده باشد كه از چشم شما پنهان گردانده باشند آيا مىتوانيم شما را به (قبول) آن وا داريم در حالى كه شما آن را ناپسند مىداريد؟ [1]. در اصل: به ستوهآورندگان. [2]. در اصل: دوستانى. [3]. اخبات ل ...: فروتنى كردن/ اخبات الى ... اطمينان يافتن. [4]. ترجمه تحت اللفظى «بادى الرأى»، «در نگرش آغازين» است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 224