نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 225
29 و اى قوم من! براى آن (پيامبرى خود) از شما مالى نمىخواهم، پاداش من جز بر (عهده) خداوند نيست و من كسانى را كه ايمان آوردهاند (از خود) نمىرانم، بىگمان آنان به لقاى پروردگار خويش خواهند رسيد اما من شما را قومى مىبينم كه نادانى مىورزيد. 30 و اى قوم من! اگر آنان را از خود برانم چه كسى مرا در برابر خداوند يارى مىرساند پس آيا پند نمىپذيريد؟ 31 و من به شما نمىگويم كه گنجينههاى خداوند نزد من است؛ و غيب نمىدانم، و نمىگويم كه من فرشتهام و درباره كسانى كه در چشم شما خوارند نمىگويم كه خداوند هيچگاه به آنان خيرى نمىرساند، خداوند از درون آنان آگاهتر است (اگر جز اين بگويم) در آن صورت از ستمگران خواهم بود. 32 گفتند: اى نوح! با ما به چالش پرداختى و چالش با ما را به درازا كشاندى، اگر راست مىگويى وعدهاى را كه مىدهى بر سر ما بياور! 33 گفت: اگر خداوند بخواهد آن را بر سر شما خواهد آورد و شما به ستوه آورنده (ى او) نخواهيد بود. 34 و چون خداوند بر آن باشد كه شما را گمراه بگذارد اگر من هم بخواهم برايتان خيرخواهى كنم خيرخواهى من به شما سودى نخواهد رساند؛ او پروردگار شماست و شما به سوى او بازگردانده مىشويد. 35 يا مىگويند: او آن را بربافته است؛ بگو اگر آن را بربافته باشم گناه من به گردن خود من است و من از گناهى كه شما مىكنيد بيزارم. 36 و به نوح وحى شد كه از قوم تو جز كسانى كه (تا كنون) ايمان آوردهاند ايمان نخواهند آورد پس، از آنچه مىكنند اندوهناك مشو! 37 و كشتى را زير نظر ما و وحى ما بساز و با من درباره ستمگران سخن (از رهايى) مگو كه آنان غرق خواهند شد. [1] [1]. يا: آنان غرق شدنىاند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 225