نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 231
82 پس چون «امر» ما در رسيد آن شهر را زير و رو گردانديم و بر آن سنگپارگانى از گل- سنگى پىدرپى بارانديم؛ 83 كه (هر يك) نزد پروردگارت نشان داشت و آن (عذاب) از ستمگران دور نيست. 84 و به سوى (قوم) مدين، برادرشان شعيب را (فرستاديم كه به ايشان) گفت: اى قوم من! خداوند را بپرستيد كه خدايى جز او نداريد و در پيمانه و ترازو كم ننهيد، من شما را در رفاه مىيابم و بر شما از عذاب روزى فراگير [1] مىهراسم. 85 و اى قوم من! پيمانه و ترازو را با دادگرى، تمام بپيماييد و چيزهاى مردم را به آنان كم ندهيد و در زمين تبهكارانه آشوب نورزيد. 86 برنهاده [2] خداوند براى شما بهتر است اگر مؤمن باشيد و من بر شما نگهبان نيستم. 87 گفتند: اى شعيب! آيا دينت [3] تو را وا مىدارد كه (به ما بگويى) آنچه را پدرانمان مىپرستيدند وا نهيم يا با دارايىهاى خود آنچه مىخواهيم انجام ندهيم؟ بىگمان تو خود بردبار راهدانى. 88 گفت: اى قوم من! به من بگوييد كه اگر برهانى از پروردگار خود داشته باشم و او نيز از نزد خويش به من روزى نيكويى ارزانى داشته باشد (شما چه خواهيد كرد؟) و من در آنچه شما را از آن باز مىدارم نمىخواهم با شما مخالفت كنم، تا آنجا كه مىتوانم جز اصلاح نظرى ندارم و توفيق من جز با خداوند نيست، بر او توكل دارم و به سوى او باز مىگردم. [1]. محيط: فراگير- فرهنگ عربى در فارسى معاصر، ذيل «محيط». [2]. يا: بازمانده/ ولى بر نهاد: در تاريخ سيستان به معنى ذخيره و پسانداز، به كار رفته است- دكتر حسن انورى، فرهنگ بزرگ سخن، به نقل از لغتنامه دهخدا [و كلمه نامأنوسى هم نيست]. [3]. صلات در اينجا به معنى دين است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 231