نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 277
88 بر عذاب كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خداوند باز داشتند براى تبهكارى كه مىكردند عذابى مىافزاييم. 89 و (ياد كن) روزى را كه در هر امّتى گواهى از خودشان بر آنان برانگيزيم و تو را بر اينان [1] گواه آوريم و بر تو اين كتاب [2] را فرو فرستاديم كه بيانگر هر چيز و رهنمود و بخشايش و نويدبخشى براى مسلمانان است. 90 به راستى خداوند به دادگرى و نيكى كردن و اداى (حقّ) خويشاوند، فرمان مىدهد و از كارهاى زشت و ناپسند و افزونجويى، باز مىدارد؛ به شما اندرز مىدهد باشد كه شما پند گيريد. 91 و چون با خداوند پيمان بستيد وفا كنيد و سوگندهاى خود را چون استوار كرديد در حالى كه خداوند را بر خود گواه [3] گرفتهايد مشكنيد؛ بىگمان خداوند از آنچه انجام مىدهيد آگاه است. 92 و چون آن زن مباشيد كه پشمهاى رشته خود را پس از استوار بافتن پارهپاره وا مىرشت؛ كه سوگندتان را (دستاويز) نيرنگى ميان خود گردانيد (به اين بهانه) كه گروهى از گروهى [4] ديگر افزونتر است؛ جز اين نيست كه خداوند شما را بدان مىآزمايد و به يقين در روز رستخيز آنچه را كه در آن اختلاف مىورزيديد برايتان روشن مىدارد. 93 و اگر خداوند مىخواست شما را امّتى يگانه مىكرد امّا هر كه را بخواهد بيراه وا مىنهد و هر كه را بخواهد راهنمايى مىكند و بىگمان از آنچه انجام مىدادهايد از شما خواهند پرسيد. [1]. يعنى: بر اين امّت. [2]. يعنى: قرآن [3]. كفيل: برابر فارسى اين كلمه، «سرپرست» يا نگهبان است، اما نگهبان و سرپرست در اين آيه، استوار نمىنشيند. در ترجمه، «گواه» را گذاشتم، ضامن نيز مىتوان نهاد. [4]. امّت: الف: پيروان/ ب: گروه- فرهنگ تازى به پارسى، ص 92.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 277