نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 279
103 و خوب مىدانيم كه آنان مىگويند: جز اين نيست كه بشرى به او آموزش مىدهد؛ (چنين نيست، زيرا) زبان آن كس كه (قرآن را) به او مىبندند غير عربى [1] است و اين (قرآن به) زبان عربى روشنى است. 104 خداوند كسانى را كه به آيات او [2] ايمان ندارند راهنمايى نخواهد كرد و آنان را عذابى دردناك خواهد بود. 105 تنها كسانى كه به آيات خداوند ايمان ندارند دروغ مىبافند و همانانند كه دروغگويند. 106 بر آن كسان كه پس از ايمان به خداوند كفر ورزند- نه آن كسان كه وادار (به اظهار كفر) شدهاند و دلشان به ايمان گرم است بلكه آن كسان كه دل به كفر دهند- خشمى از خداوند خواهد بود و عذابى سترگ خواهند داشت. 107 آن (عذاب) از اين روست كه آنها زندگانى دنيا را از جهان واپسين دوستتر دارند و اينكه خداوند گروه كافران را راهنمايى نمىكند. 108 آنان كسانى هستند كه خداوند بر دلها و گوش و ديدگانشان مهر نهاده است و همانانند كه غافلند. 109 ناگزير چنين است كه آنان در جهان واپسين زيانكارند. 110 سپس پروردگارت براى آنان كه پس از آزار ديدن هجرت گزيدند آنگاه جهاد كردند و شكيبايى ورزيدند، بىگمان [3] پس از آن آمرزندهاى بخشاينده است. [1]. الاعاجم: من لا يفصح و لا يبين كلامه و الاخرس، و من ليس بعربىّ: ج: اعاجم/ الاعجمىّ: من لا يفصح و لا يفهم كلامه مثل الاعجم- المعتمد، ذيل عجم. [2]. در اصل: به آيات خداوند. [3]. در اينجا «پروردگارت» در متن مقدّس تكرار شده است كه در سياق فارسى، بهتر بود حذف شود.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 279