نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 293
105 و آن (قرآن) را راستين فرو فرستادهايم و راستين فرود آمده است و تو را جز نويدبخش و بيمدهنده نفرستادهايم. 106 و آن را قرآنى بخشبخش كردهايم تا بر مردم با درنگ بخوانى و آن را خردهخرده فرو فرستادهايم. 107 بگو: چه بدان (آيات) ايمان آوريد چه ايمان نياوريد؛ بىگمان چون بر كسانى كه پيش از اين (به آنان) دانش دادهاند خوانده شود به سجده با روى [1] بر زمين مىافتند. 108 و مىگويند: پاكا كه پروردگار ماست، به راستى وعده پروردگار ما انجام يافتنى است. 109 و با روى [2] بر زمين مىافتند، مىگريند و (قرآن) بر فروتنى آنان مىافزايد. 110 بگو: چه «الله» را بخوانيد و چه «رحمان» را؛ هر چه بخوانيد، نامهاى نيكوتر او راست و به نمازت نه بانگ بردار و نه آن را بىآوا بخوان و ميان آن (دو)، راهى (ميانه) بگزين! 111 و بگو سپاس [3] خداوند را كه نه فرزندى گزيده است و نه او را در فرمانروايى انبازى [4] و نه او را از سر زبونى، سرپرستى است و او را چنان كه بايد بزرگ مىدار! سوره كهف [11]* مكّى، 110 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 سپاس خداوندى را كه بر بنده خود اين كتاب را فرو فرستاد و در آن هيچ كژى ننهاد. 2 (كتابى) استوار، تا از عذابى شديد از سوى او بيم دهد و به مؤمنانى كه كارهاى شايسته مىكنند نويد بخشد كه آنان پاداشى نيكو (در بهشت) دارند. 3 در حالى كه در آن (بهشت) جاودانه ماندگارند. 4 و تا به آن كسان كه مىگويند: «خداوند فرزندى گزيده است»، بيم دهد. (1، 2). در اصل: با زنخدانهاى خود. [3]. يا: ستايش. [4]. انباز: شريك [11]*. كهف: غار، اشكفت.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 293