211 از بنى اسرائيل بپرس كه چه بسيار نشانه روشن به آنان داديم و هر كس نعمت خداوند را پس از آنكه به وى رسيد دگرگون سازد (بداند كه) بىگمان خداوند سخت كيفر است. 212 زندگانى اين جهان براى كافران آراسته شده است و (آنان) مؤمنان را به ريشخند مىگيرند اما پرهيزگاران در روز رستخيز از آنان فراترند و خداوند به هر كس بخواهد بىشمار روزى مىرساند. 213 مردم (در آغاز) امّتى يگانه بودند، (آنگاه به اختلاف پرداختند) پس خداوند پيامبران را مژدهآور و بيمدهنده برانگيخت و با آنان كتاب (آسمانى) را به حق فرو فرستاد تا ميان مردم در آنچه اختلاف داشتند داورى كند و در آن جز كسانى كه به آنها كتاب داده بودند، اختلاف نورزيدند (آن هم) پس از آنكه برهانهاى روشن به آنان رسيد (و) از سر افزونجويى كه در ميانشان بود؛ آنگاه خداوند به اراده [1] خويش مؤمنان را در حقيقتى كه در آن اختلاف داشتند رهنمون شد و خداوند هر كه را بخواهد به راه راست رهنمايى مىكند. 214 آيا گمان مىكنيد به بهشت در خواهيد آمد با آنكه هنوز داستان كسانى كه پيش از شما (در) گذشتند بر سر شما نيامده است؟ به آنان سختى و رنج رسيد و لرزانده [2] شدند تا جايى كه پيامبر و مؤمنان همراه وى مىگفتند: يارى خداوند كى در مىرسد؟ آگاه باشيد كه يارى خداوند نزديك است. 215 از تو مىپرسند: چه چيزى را ببخشند؟ بگو هر دارايى كه مىبخشيد (بهتر است) به پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و بينوايان و در راه مانده باشد و هر نيكى بجاى آوريد خداوند به آن داناست. [1]. در اصل: به اذن. [2]. يعنى دهشتزده و مضطرب شدند- الميزان، ذيل همين آيه/ و تفسير جوامع الجامع (ج 1، ص 204) مىنويسد: ازعجوا ازعاجا شديدا شبيها بالزلزله بما اصابهم من الاحوال/ بنابراين ترجمه آن به «متزلزل شدند» كه برخى پيشنهاد كردهاند، صحيح نيست.