نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 332
به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 اى مردم! از پروردگارتان پروا كنيد، كه [1] لرزه رستخيز چيزى سترگ است. 2 روزى كه آن را مىبينيد، هر زنى كه شير مىدهد [2]، نوزاد شيرىاش را از ياد مىبرد و هر آبستنى بار خود فرو مىنهد و مردم را مست مىبينى و مست نيستند اما عذاب خداوند سخت است. 3 و از مردم كسى است كه بىهيچ دانشى درباره خداوند چالش مىورزد و از هر شيطان گردنكشى پيروى مىكند. 4 بر او مقرّر است كه هر كس او را دوست گيرد وى، گمراهش مىكند و او را به عذاب آتش رهنمون مىشود. 5 اى مردم! اگر در رستخيز ترديدى داريد (بنگريد كه) ما شما را از خاكى آفريديم آنگاه از نطفهاى سپس از دلمه خونى سرانجام از گوشتپارهاى به اندام يا بىاندام تا (حق را) برايتان روشن داريم و در زهدانها آنچه را بخواهيم تا زمانى معيّن استوار مىداريم سپس شما را كه كودكى شدهايد بيرون مىآوريم سپس تا به برنايى [3] برسيد؛ و جان برخى از شما را مىگيرند و برخى ديگر را به فرودينترين سالهاى زندگانى باز مىگردانند تا آنجا كه پس از دانستن، چيزى نداند و زمين را سترون [4] مىبينى و چون بدان آب فرو فرستيم فرا مىجنبد و برمىآيد [5] و هر گونه [6] گياه شادابى مىروياند. [1]. فخر رازى، «انّ» را در اين آيه، فقط رابط جمله دوّم با اول مىداند- نهاية الايجاز، چاپ بيروت، سال 2004، ص 218 [2]. در عربى بخى صفات خاص زنان بدون تاء تأنيث ذكر مىشود مثل حامل يعنى آبستن و مرضع يعنى شيردهنده. بنابراين تائى كه در اين آيه براى مرضعة آمده، براى رساندن اين معناست كه زنى كه مشغول شير دادن است از خوف قيامت، نوزاد خود را از ياد مىبرد. [3]. قوله تعالى «اشّده» اى قوّته و هو ما بين ثمانى عشرة سنة الى ثلاثين- مختار الصّحاح ذيل ش د د. [4]. هامده: ارض هامده: لانبات لها- همان، ذيل ه م د. [5]. ربت: برآيد- فرهنگ ترجمه و قصههاى قرآن، ص 199. [6]. در اصل: از هر گونه
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 332