220 ... در (كار) اين جهان و جهان واپسين. و از تو، درباره يتيمان مىپرسند، بگو سامانبخشى به كار آنان نيكوتر است و چون با آنان به سر بريد (بدانيد كه) برادران شمايند و خداوند، تباهكار را از مصلح باز مىشناسد و اگر خداوند مىخواست، شما را در تنگنا مىنهاد، بىگمان خداوند پيروزمندى فرزانه است. 221 با زنان مشرك ازدواج نكنيد تا ايمان آورند كه كنيزى مؤمن از زن (آزاد) مشرك بهتر است هر چند (آن زن مشرك) دلتان را برده باشد، و به مردان مشرك (نيز) زن مؤمن ندهيد تا ايمان آورند كه يك برده مؤمن از مرد (آزاد) مشرك بهتر است هر چند (آن مرد مشرك) از شما دل برده باشد، آنان (شما را) به دوزخ فرا مىخوانند و خداوند به بهشت و آمرزش- به اذن خويش- فرا مىخواند و آيات خود را براى مردم روشن مىدارد باشد كه آنان پند گيرند. 222 و از تو درباره حيض مىپرسند؛ بگو كه آن، گونهاى رنج است. پس در حيض از زنان كناره گيريد و با آنان آميزش نكنيد تا پاك شوند و چون شست و شو [1] كردند، از همانجا كه خداوند به شما فرموده است با آنان آميزش كنيد، بىگمان خداوند توبه كاران و شستوشوكنندگان را دوست مىدارد. 223 همسرانتان كشتگاه [2] شمايند، هر جا (و هر گاه) كه خواهيد به كشتگاه خود درآييد؛ و براى خويش (توشه نيك) پيش فرستيد، [3] و از خداوند پروا كنيد و بدانيد كه (روزى) به لقاى وى خواهيد رسيد و (آن روز را) به مؤمنان بشارت ده! 224 (نام) خداوند را دستاويزى براى سوگندهاى خويش قرار ندهيد تا (با آن) از نكوكارى و پرهيزگارى و اصلاح ميان مردم شانه خالى كنيد و خداوند شنوايى داناست. [1]. يا: غسل. [2]. كشتگاه: كشتزار، صائب مىفرمايد: دانهاى در كشتگاه عشق، بىرخصت مچين كز بهشت آدم به يك تقصير، بيرون مىرود
نيما يوشيج نيز مىگويد: كشتگاهم خشك ماند ...- فرهنگ بزرگ سخن، ج 6، ذيل: كشتگاه. [3]. يا اندكى آزادتر: پيشانديش خويش باشيد!