نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 351
11 كسانى كه [به يكى از همسران پيامبر] آن دروغ [1] را (وارد) آوردند دستهاى از شمايند؛ آن را شرّى براى خود مپنداريد بلكه آن براى شما خير است؛ هر مردى از آنان را گناهى است كه انجام داده است و آنكه بخش بزرگ آن را به گردن گرفته است [2] عذابى سترگ خواهد داشت. 12 از چه رو چون آن را شنيديد مردان و زنان مؤمن نيكانديشى نكردند [3] و نگفتند كه اين دروغى آشكار است؟ 13 چرا بر آن چهار گواه نياوردند؟ و چون گواه نياوردهاند پس آنانند كه نزد خداوند دروغگويند. 14 و اگر بخشش و بخشايش خداوند در اين جهان و در جهان واپسين بر شما نمىبود براى آنچه كه در آن به سخن در آمديد [4] عذابى سترگ به شما مىرسيد. 15 آنگاه كه آن را از زبان هم فرا مىگرفتيد [5] و چيزى را كه به آن دانشى نداشتيد دهان به دهان مىگفتيد و آن را آسان مىانگاشتيد در حالى كه آن نزد خداوند سترگ بود. 16 و چرا چون آن را شنيديد نگفتيد: سزيده ما نيست كه در اين باره چيزى بگوييم، پاكا كه تويى، اين بهتانى [6] سترگ است. 17 خداوند به شما پند مىدهد كه اگر مؤمنيد هرگز به (بازگويى) مانند آن باز نگرديد. 18 و خداوند آيات را برايتان روشن مىدارد و خداوند دانايى فرزانه است. 19 بىگمان كسانى كه دوست دارند درباره مؤمنان، (تهمت) كار زشت شايع شود عذابى دردناك در اين جهان و در جهان واپسين خواهند داشت و خداوند مىداند و شما نمىدانيد. 20 و اگر بخشش و بخشايش خداوند بر شما نمىبود، و اينكه خداوند مهربانى بخشاينده است (عذاب مىشديد). [1]. افك: دروغ- فرهنگ تازى به پارسى، ص 74. [2]. تولّى: به گردن گرفتن/ برگشتن- همان، ص 234. [3]. در اصل: ميان خودشان (يا به يكديگر) گمان نيك نكردند يا: در دلهايشان گمان نيك نكردند. [4] افاضه: به سخن در آمدن- همان، ص 70. [5]. تلقى: فرا گرفتن، همان، ص 216. [6]. يا: «دروغ بستنى»/ بهتان: دروغ بستن- همان، ص 142.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 351