نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 392
51 و ما براى آنان اين گفتار را به هم پيوستيم [1] باشد كه پند گيرند. 52 كسانى كه پيش از آن به آنان كتاب (آسمانى) داده بوديم به آن ايمان مىآورند. 53 و چون (قرآن) براى آنان خوانده شود مىگويند: ما بدان باور داريم كه راستين است، از سوى پروردگار ماست، ما پيش از آن (هم) گردن نهاده بوديم. 54 آنانند كه پاداششان براى شكيبى كه ورزيدهاند دو بار به آنان داده مىشود و بدى را با نيكى دور مىسازند و از آنچه روزيشان كردهايم مىبخشند. 55 و چون (سخن) ياوه بشنوند از آن دورى مىگزينند و مىگويند: كردارهاى ما، از آن ما و كردارهاى شما از آن شما، (ما را به خير و) شما را به سلامت! [2] ما را با نادانان كارى نيست. 56 بىگمان تو هر كس را كه دوست دارى راهنمايى نمىتوانى كرد امّا خداوند هر كس را بخواهد راهنمايى مىكند و او به رهيافتگان داناتر است. 57 و گفتند: اگر اين رهنمود را با تو پى بگيريم ما را از سرزمينمان مىربايند؛ آيا ما به آنان در حرمى امن جايگاه نداديم كه فرآوردههاى هر چيز را كه رزقى از نزد ماست به سوى آن مىآورند؟ اما بيشتر آنان نمىدانند. 58 و چه بسيار شهرهايى را نابود كرديم كه (مردم آنها) در زندگى خويش سرمستى مىكردند [3] و اينك اين خانههاى آنهاست كه پس از آنها جز اندكى، خالى مانده است و ماييم كه وارثيم. [4] 59 و پروردگارت شهرها را نابود نمىكند تا آن (گاه) كه در دل آنها پيامبرى برانگيزد كه بر مردم [5] آيات ما را بخواند و ما نابودكننده شهرها نيستيم مگر آنكه مردم آنها ستمگر باشند. [1]. توصيل: بسيار پيوستن- مصادر اللغة، ص 156. [2]. در اصل: سلام عليكم! [3]. بطر: سرگشتگى، خودبينى، باد در سر كردن، كشى (- خوشى و خرّمى)- فرهنگ بزرگ سخن، ج 6، ص 5818. [4]. يا: ما وارث (آنها) هستيم. [5]. در اصل: كه بر آنان.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 392