نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 393
60 و هر چه به شما داده شده است كالاى [1] زندگانى اين جهان و آرايه آن است و آنچه نزد خداوند است بهتر و پاياتر است، آيا خرد نمىورزيد؟ 61 آيا آنكه بدو وعدهاى نيكو دادهايم و او آن را خواهد ديد چون كسى است كه او را از كالاى زندگانى اين جهان برخوردار كردهايم سپس در روز رستخيز از خواندهشدگان [2] (به سوى دوزخ) است؟ 62 و (ياد كن) روزى را كه آنان را فرا مىخواند [3] و مىفرمايد: آن شريكهاى من كه مىپنداشتيد كجايند؟ 63 كسانى كه فرمان (عذاب) بر آنان به حقيقت پيوسته است مىگويند: پروردگارا! اينان كسانى هستند كه گمراه كرديم، آنان را گمراه كرديم چنان كه خود گمراه بوديم؛ (اكنون) در پيشگاه تو (از آنان) دورى و بيزارى مىجوييم؛ آنان ما را نمىپرستيدند. 64 و گفته مىشود كه شريكهايتان را فرا خوانيد، آنگاه آنان را فرا مىخوانند اما (شريكها) پاسخى به آنها نمىدهند و عذاب را مىبينند، (با اين آرزو كه) كاش رهيافته بودند. 65 و (ياد كن) روزى را كه آنان را فرا مىخواند و مىفرمايد: به پيامبران چه پاسخى داديد؟ 66 در آن روز اخبار بر آنان پوشيده مىماند [4] از اين رو آنان از يكديگر (چيزى) نمىپرسند. 67 اما آنكه توبه كرده و ايمان آورده و كارى شايسته انجام داده است، اميد است كه از رستگاران باشد. 68 و پروردگارت هر چه خواهد مىآفريند و مىگزيند؛ آنان را گزينشى نيست، پاكا خداوند و فرابرترا (كه اوست) از آنچه (براى او) شريك مىآورند. 69 و پروردگارت آنچه را دلهايشان نهفته مىدارند و آنچه را (خود) آشكار مىكنند مىداند. 70 و اوست خداوند، هيچ خدايى جز او نيست، سپاس او راست در جهان نخستين و بازپسين و فرمان او راست و به سوى او بازگردانده مىشويد. [1]. المتاع: السّلعة. و هو ايضا المنفعة و ما تمتّعت به- مختار الصّحاح، چاپ بيروت، 1981، ص 614. [2]. احضار: خواندن، خواستن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 12. [3]. مناداة و نداء: خواندن، با كسى در مجلسى نشستن- مصادر اللغة، ص 228. [4]. فعميت عليهم: مشتبه گردد بر ايشان- قرآن مجيد، ترجمه شاه ولى الله محدّث دهلوى، ذيل همين آيه.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 393