253 برخى از آن پيامبران را بر برخى ديگر برترى داديم؛ از ايشان يكى آن است كه خداوند با وى سخن گفت و پايگاههاى [1] برخى از ايشان را بالا برد. و ما به عيسى پسر مريم، برهانها (ى روشن) داديم و او را با روح القدس پشتيبانى كرديم و اگر خداوند مىخواست پس از آنان كسانى كه اين برهانها (ى روشن) به آنان رسيد، با هم جنگ نمىكردند ولى اختلاف ورزيدند و برخى از ايشان مؤمن و برخى كافر شدند و اگر خداوند مىخواست با يكديگر به پيكار بر نمىخاستند اما خداوند آنچه بخواهد، همان مىكند. 254 اى مؤمنان! از آنچه روزى شما كردهايم، هزينه كنيد پيش از آنكه روزى در رسد كه در آن نه سودا است و نه دوستى و نه ميانجيگرى و كافرانند كه ستمگرند. 255 خداوند است كه هيچ خدايى جز آن زنده پايدار [2] نيست كه او را چرت و خواب فرا نمىگيرد، همه آنچه در آسمانها و زمين است از آن اوست، كيست كه جز به اذن وى نزد او شفاعت آورد؛ به آشكار و پنهان آنان [3] داناست و آنان بر چيزى از دانش وى جز آنچه او بخواهد چيرگى ندارند؛ اريكه او گستره آسمانها و زمين است [4] و نگاهداشت آنها بر وى دشوار نيست و او فرازمند سترگ است. 256 در (كار) دين هيچ اكراهى نيست كه رهيافت از گمراهى آشكار است پس، آنكه به طاغوت كفر ورزد و به خداوند ايمان آورد، بىگمان به دستاويز استوارتر چنگ زده است كه هرگز گسستن [5] ندارد و خداوند شنواى داناست. [1]. درجه: پايگاه، پايه- فرهنگ تازى به پارسى، ص 329. [2]. يا: پايدارنده، يا قائم به ذات. [3]. يا: به اكنون و آينده آنان. [4]. در اصل: اورنگ او آسمانها و زمين را در بر دارد. [5]. انفصام: ترك يافتن، درزدار شدن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 110.