ترجمه قرآن - گرمارودى، سيد على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 45

265 و داستان (بخشش) كسانى كه دارايى‌هاى خود را در جست و جوى خشنودى خداوند و براى استوارى (نيّت خالصانه) خودشان مى‌بخشند، همچون باغسارى بر پشته‌واره‌اى است كه بارانى تند- و اگر نه بارانى تند، بارانى نرمريز- بدان برسد و ميوه‌هايش را دوچندان كند و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.
266 آيا كسى از شما دوست مى‌دارد كه باغسارى از خرما بن و تاك داشته باشد كه از بن آن جويبارها [1] روان باشد و در آن همه گونه ميوه براى او يافته شود در حالى كه خود به پيرى رسيده و فرزندانى خرد و ناتوان داشته باشد آنگاه گردبادى آتشناك بدان در رسد و بسوزد؟ خداوند اين چنين، نشانه‌ها را براى شما روشن مى‌دارد باشد كه شما بينديشيد.
267 اى مؤمنان! از دستاوردهاى پاكيزه خود و آنچه ما از زمين براى شما بر مى‌آوريم ببخشيد و بر آن نباشيد [2] كه از نامرغوب‌هاى آنها ببخشيد در حالى كه خود نيز آنها را جز با چشم‌پوشى نسبت به آنها نمى‌ستانديد؛ و بدانيد كه خداوند بى‌نيازى ستوده است.
268 شيطان شما را از تنگدستى مى‌هراساند و به كار زشت وا مى‌دارد و خداوند شما را به آمرزش و بخششى از سوى خويش نويد مى‌دهد؛ و خداوند نعمت‌گسترى داناست.
269 به هر كه خواهد فرزانگى [3] مى‌بخشد و هر كه را فرزانگى دهند به راستى خيرى فراوان داده‌اند؛ و جز خردمندان در ياد نمى‌گيرند. [4]

[1]. جويبار: نهر- فرهنگ بزرگ سخن، ج 3، ص 2233.
[2]. تيمّم: قصد كردن/ تيمّم- مصادر اللغة، ص 373.
[3]. به يادداشت شماره 1، در ص 37 رجوع فرماييد.
[4]. يذّكّر: (در) ياد مى‌گيرد- مصادر اللغة، ص 473.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 45

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست