270 و هر دهشى بكنيد و هر نذرى بجاى آوريد خداوند آن را مىداند؛ و ستمگران را ياورى نيست. [1] 271 اگر صدقات را آشكار كنيد خوب كارى است (اما) اگر پنهان داريد و به تنگدستان بدهيد، برايتان بهتر است [2] و (خداوند) از برخى گناهان شما چشم مىپوشد [3]؛ و خداوند از آنچه مىكنيد آگاه است. 272 رهنمود آنان با تو نيست بلكه خداوند است كه هر كس را بخواهد راهنمايى مىكند و هر دارايى كه ببخشيد به سود خود شماست و جز براى خشنودى خداوند، نمىبخشيد. و هر دارايى كه ببخشيد (پاداش) آن را تمام به شما باز مىگردانند و بر شما ستم نخواهد رفت. 273 (اين بخششها) براى نيازمندانى است كه در راه خداوند به تنگنا در افتادهاند (و براى كسب و كار) سفر نمىتوانند كرد [4]، نادان آنان را- از بس كه خويشتندارند- توانگر مىپندارد، ايشان را به چهره باز مىشناسى، آنها از مردم با پافشارى چيزى نمىخواهند؛ و آنچه از دارايى (خود) ببخشيد بىگمان خداوند به آن داناست. 274 آنان كه دارايىهاى خود را در شب و روز پنهان و آشكار مىبخشند پاداششان نزد خداوند است و نه بيمى خواهند داشت و نه اندوهگين مىگردند. [1]. در اصل: ياورانى ندارند. [2]. در اصل: آن برايتان بهتر است. [3]. تكفير (متعدّى به عن): فرا گذشتن از گناهكار- فرهنگ مصادر اللّغة، ص 124. [4]. در اصل: لا يستطيعون ضربا فى الارض: بر زمين گامى نمىتوانند برداشت.