نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 463
41 ما اين كتاب را به سوى تو براى مردم به حقّ فرو فرستادهايم؛ آن كس كه رهياب شود به سود خود اوست و هر كه بيراه گردد تنها به زيان خود اوست و تو نگهبان آنان نيستى. 42 خداوند، جانها را هنگام مرگشان و آن (جان) را كه نمرده است هنگام خوابيدن آن مىگيرد و آن را كه مرگش را رقم زده است نگاه مىدارد و ديگرى را تا زمانى معيّن رها مىكند؛ بىگمان در اين، نشانههايى است براى گروهى كه مىانديشند. 43 يا (آن مشركان) ميانجىهايى به جاى خداوند برگزيدند بگو: و آيا اگر چه اختيار چيزى را نمىداشتند و خرد نمىورزيدند (باز هم آنان را ميانجى مىگزيديد)؟ 44 بگو: ميانجيگرى، همه از آن خداوند است، فرمانفرمايى آسمانها و زمين او راست سپس به سوى او بازگردانده مىشويد. 45 و چون خداوند را به يكتايى ياد كنند [1] دلهاى آنان كه به رستخيز ايمان ندارند مىرمد و چون جز او را (كه به پرستش گرفتهاند) نام برند ناگهان شاد مىشوند. 46 بگو خداوندگارا! اى پديدآورنده آسمانها و زمين! داناى پنهان و آشكار! تويى كه ميان بندگانت در آنچه اختلاف مىورزيدند داورى مىكنى. 47 و اگر همه آنچه در زمين است و با آن همچند آن، از آن ستمگران مىبود آن را (براى رهايى) از عذاب ناگوار روز رستخيز سر بها مىدادند و چيزى كه گمان نمىبردهاند [2] از سوى خداوند بر آنان آشكار مىشود. [1]. يا: تنها خداوند ياد كرده شود. [2]. احتساب: سر به سر شمردن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 10/ فرا شمار آوردن؛ و يجوز ان يكون من الحسبان اى من حيث لا يظن- مصادر اللغة، ص 241.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 463