نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 472
41 و اى قوم من! چگونه است [1] كه (من) شما را به رهايى فرا مىخوانم و (شما) مرا به آتش (دوزخ) فرا مىخوانيد؟ 42 مرا فرا مىخوانيد كه به خداوند كفر بورزم و چيزى را كه به آن دانشى ندارم شريك او قرار دهم در حالى كه من شما را به آن پيروزمند آمرزنده فرا مىخوانم. 43 ناگزير آنچه مرا بدان فرا مىخوانيد در اين جهان و جهان واپسين (توان اجابت) دعايى ندارد و بازگشت ما (تنها) به سوى خداوند است و گزافكاران دمساز آتشند. 44 پس به زودى آنچه به شما مىگويم به ياد خواهيد آورد و كار خود را به خداوند وا مىگذارم كه خداوند بىگمان به (حال) بندگان خويش بيناست. 45 آنگاه خداوند او را از گزند نيرنگهايى كه مىورزيدند نگاه داشت و زشتى عذاب، فرعونيان را فرا گرفت ... 46 ... آتش (دوزخ) كه سپيدهدمان [2] و پايان روز [3] بر آن عرضه مىشوند و روزى كه رستخيز برپا شود (گفته خواهد شد) فرعونيان را به (درون) سختترين عذاب درآوريد! 47 و (ياد كن) آن هنگام را كه در ميان آتش (دوزخ) با هم بگومگو مىورزند؛ ناتوان شمردهشدگان به گردنكشان مىگويند: ما پيروان شما بوديم پس آيا شما بخشى از آتش (دوزخ) را از ما باز مىداريد؟ 48 گردنكشان مىگويند: ما همگان در آنيم، بىگمان خداوند ميان بندگان داورى كرده است. 49 و آنان كه در آتش (دوزخ) اند به دوزخبانان مىگويند: از پروردگارتان بخواهيد يك روز از عذاب ما را كاهش دهد. [1]. در اصل: مرا چه مىشود يا: چه دارم، يا: چيست مرا. [2]. غدوّ: يا جمع «غدوة» است و يا مصدر به معنى «غداة» در هر صورت، هم غدوة و هم غداة به معنى: ما بين صلاة الفجر و طلوع الشمس است [- المعتمد، ذيل اين دو كلمه] بنابراين غدوّ يعنى سپيدهدمان. [3]. العشىّ: آخر النّهار- همان، ذيل همين كلمه.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 472