نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 477
سوره فصّلت [11]* مكّى، 54 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 حا، ميم. 2 (اين كتاب) فرو فرستادهاى است [1] از سوى (خداوند) بخشنده بخشاينده. 3 كتابى است كه آيات آن آشكار شده است، به گونه قرآنى عربى [2]، براى گروهى كه مىدانند، 4 كه نويدبخش است و بيمدهنده اما بيشتر آنان روى گرداندند از اين رو نمىشنوند. 5 و گفتند: دلهامان براى آنچه ما را بدان فرا مىخوانى در پوششهاست و در گوشهامان سنگينى است و ميان ما و تو پردهاى (افتاده) است پس هر چه مىخواهى بكن كه ما نيز مىكنيم. 6 بگو: من تنها بشرى همانند شمايم، به من وحى مىشود كه خداى شما خدايى يگانه است پس به او رو آوريد و از او آمرزش بخواهيد و واى بر مشركان! 7 همان كسانى كه زكات نمىپردازند و اينانند كه منكر جهان واپسيناند. 8 بىگمان براى آنان كه ايمان آوردهاند و كارهاى نيكو كردهاند پاداشى بىپايان خواهد بود. 9 بگو آيا شما به كسى كفر مىورزيد و براى او همتايانى مىآوريد كه زمين را دو روزه آفريده است؟ او پروردگار جهانيان است. 10 و بر روى آن كوههايى استوار پديد آورد و در آن خجستگى نهاد و در چهار روز [3] روزىهايش را در آن براى خواهندگان يكسان اندازهگيرى كرد. 11 سپس به آسمان رو آورد [4] كه (چون) دودى بود و به آن و به زمين فرمود: خواه يا ناخواه بياييد! گفتند: فرمانبردارانه آمديم. [11]*. فصّلت: تفصيل داده شده است/ روشن و آشكار شده است/ از هم جدا شده است. [1]. مؤلّف الميزان، «تنزيل» را در اين آيه مصدرى به معنى اسم مفعول مىداند و آن را خبرى براى مبتداى محذوف (- الميزان، ذيل همين آيه) اما مؤلّف معجم اعراب الفاظ القرآن الكريم (- چاپ بيروت، 1994، ص 617) آن را مبتدا مىداند. [2]. يا: فصيح و روشن. [3]. يا: چهار فصل. [4]. استواء الى ... بر چيزى اقبال كردن- مصادر اللغة، ص 284.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 477