282 اى مؤمنان! چون وامى تا سرآمدى معيّن ميان شما برقرار شد، آن را به نوشته آوريد و بايد نويسندهاى ميان شما دادگرانه بنويسد و هيچ نويسندهاى نبايد از نوشتن به گونهاى كه خداوند بدو آموخته است سر، باز زند پس بايد بنويسد و آنكه وامدار است بايد املا كند و از خداوند، پروردگار خويش، پروا بدارد و چيزى از آن كم ننهد و امّا اگر وامدار، كم خرد يا ناتوان باشد يا نتواند املا كند بايد سرپرست او دادگرانه املا كند و دو تن از مردانتان را نيز گواه بگيريد و اگر دو مرد نباشند يك مرد و دو زن از گواهان مورد پسند خود (گواه بگيريد) تا اگر يكى از آن دو زن از ياد برد ديگرى به ياد او آورد و چون گواهان (براى گواهى) فرا خوانده شوند نبايد سر، باز زنند و تن نزنيد از اينكه آن (وام) را چه خرد و چه كلان به سر رسيد آن بنويسيد، اين نزد خداوند دادگرانهتر و براى گواهگيرى، استوارتر و به اينكه دچار ترديد نگرديد، نزديكتر است؛ مگر داد و ستدى نقد باشد كه (دست به دست) ميان خود مىگردانيد پس گناهى بر شما نيست كه آن را ننويسيد و چون داد و ستد مىكنيد گواه بگيريد؛ و نويسنده و گواه نبايد زيان بينند و اگر چنين كنيد (نشان) نافرمانى شماست و از خداوند پروا كنيد؛ و خداوند به شما آموزش مىدهد؛ و خداوند به هر چيزى داناست.