25 و به كسانى كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند نويد ده كه بوستانهايى خواهند داشت كه جويبارهايى از بن آنها روان است. هرگاه ميوهاى از آن بوستانها روزى آنان گردد، مىگويند اين همان است كه از پيش روزى ما شده بود و همانند آن براى آنان آورده مىشود و آنها در آن همسرانى پاكيزه دارند و در آن جاودانند. 26 خداوند پروا ندارد كه به پشه يا فراتر از آن [1] مثلى بزند، پس آنان كه ايمان دارند مىدانند اين از سوى پروردگار آنها درست است اما كسانى كه كافرند مىگويند: «خداوند از اين مثل، چه مىخواهد؟»؛ [2] با آن بسيارى را بيراه و بسيارى (ديگر) را رهياب مىكند. و جز نافرمانان را با آن بيراه نمىگرداند. 27 همان كسان كه پيمان با خداوند را پس از بستن آن مىشكنند و چيزى را كه خداوند فرمان به پيوند آن داده است مىگسلند و در زمين تباهى مىورزند، آنانند كه زيانكارند. 28 چگونه به خداوند كفر مىورزيد [3] با آنكه مرده بوديد، شما را زنده گردانيد؛ آنگاه شما را مىميراند، دگرباره زنده مىگرداند و سپس به سوى او بازگردانده مىشويد. 29 اوست كه همه آنچه را در زمين است براى شما آفريد آنگاه به (آفرينش) آسمان (ها) رو آورد [4] و آنها را (در) هفت آسمان، سامان داد و او به هر چيزى داناست. [1]. فراتر از پشه (در مثال به كوچكى) يعنى كوچكتر از پشه؛ بنابراين، «فما فوقهم» را در اينجا، «فروتر از آن» هم مىتوان ترجمه كرد. [2]. گفتار كافران، تنها همان جملهاى است كه در «گيومه» آمده است. [3]. الكفر على اربعة اوجه: الانكار، الجحود، كفر النّعمة، البراءة- حسين بن محمد دامغانى، الوجوه و النّظاير فى القرآن، چاپ دانشگاه تبريز، ص 709. [4]. استواء الى ... بر چيزى اقبال كردن- ابو جعفر احمد بن على بيهقى، فرهنگ مصادر اللغة، چاپ دانشگاه تهران، به كوشش دكتر جوينى، ص 284.