نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 558
به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 اى پيامبر! چون زنان را طلاق مىدهيد، هنگام (آغاز) عدهشان طلاق دهيد و حساب عده را نگاه داريد و از خداوند- پروردگارتان- پروا كنيد؛ آنان را از خانههاشان بيرون نرانيد- و خود نيز بيرون نروند- مگر كار ناشايسته آشكارى كرده باشند و اينها احكام خداوند است و هر كه از احكام خداوند پا فراتر نهد بىگمان به خويش ستم كرده است؛ تو نمىدانى، شايد خداوند پس از آن فرمانى (تازه) پيش آورد. 2 پس، چون به سر آمد عدّه خويش رسيدند يا به شايستگى نگاهشان داريد يا به شايستگى از آنان جدا شويد و دو تن دادگر از (ميان) خود گواه بگيريد و گواهى را براى خداوند برپا داريد؛ اين است كه با آن، به كسى كه به خداوند و روز بازپسين ايمان دارد اندرز داده مىشود و هر كس از خداوند پروا كند (خداوند) براى او درى مىگشايد؛ 3 و به او از جايى كه گمان نمىبرد روزى مىدهد و هر كه بر خدا توكل كند همو وى را بسنده است؛ به راستى خداوند به خواست خويش، رسنده است [1] و بىگمان خداوند براى هر چيز، اندازهاى نهاده است. 4 و آن زنانتان كه از حيض نااميدند اگر در كارشان ترديد داريد، عده آنان سه ماه است (نيز) عدّه زنانى كه حيض نديدهاند؛ و عدّه زنان باردار اين است كه بزايند و هر كه از خداوند پروا كند براى او در كار وى آسانى پديد مىآورد. 5 اين فرمان خداوند است كه به سوى شما فرو فرستاده است و هر كه از خدا پروا كند (خداوند) گناهانش را مىپوشاند و براى وى پاداشى سترگ فراهم مىگرداند. [2] [1]. در الميزان آمده است: «انّ الله بالغ امره» يبلغ حيث اراد و هو القائل: «انّما امره اذا اراد شيئا ان يقول له كن فيكون»- الميزان، چاپ بيروت، ج 19، ص 314. [2]. اعظام: بزرگ داشتن، بزرگ گرداندن- مصادر اللغة، ص 47.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 558