نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 586
سوره تكوير [11]* مكّى، 29 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 آنگاه كه خورشيد فرو پيچانده (و خاموش) گردد، 2 و آنگاه كه ستارگان به تيرگى گرايند، 3 و آنگاه كه كوهها را از جا بجنبانند، 4 و آنگاه كه شتران پا به زاى، وا نهاده شوند، 5 و آنگاه كه جانوران وحشى را گرد آورند، 6 و آنگاه كه درياها برجوشند [1]، 7 و آنگاه كه جانها (با همتاى خود) جفت گردند (و يگانگى يابند)، 8 و آنگاه كه از دختر زنده در گور نهاده، بپرسند: 9 كه به كدام گناه او را كشتهاند؟ 10 و آنگاه كه كارنامهها را بگشايند، 11 و آنگاه كه آسمان بركنده گردد، 12 و آنگاه كه دوزخ برافروخته شود، 13 و آنگاه كه بهشت در چشمرس آورده شود، 14 (در آن هنگام) هر كس بداند كه چه آماده كرده است، 15 نه، سوگند به اختران فراگرد، 16 و به سيّارگان پنهاننورد، 17 و به شب چون پشت كند [2] (و باز رود)، 18 و به بامداد چون بردمد، 19 كه اين (قرآن) باز خوانده فرستادهاى گرامى است، 20 توانمندى كه نزد آن دارنده اورنگ (فرمانفرمايى جهان)، جايگاهى بلند دارد، 21 آنجا فرمانگزارى امين است؛ 22 و همنشين شما، ديوانه نيست، 23 و بىگمان او (- جبرئيل) را در افق روشن ديدار كرده است، 24 و او در (رساندن) وحى، تنگچشمى نمىورزد، 25 و اين سخن شيطان رانده، نيست. 26 پس به كجا مىرويد؟ 27 اين (قرآن) جز پندى براى جهانيان نيست، 28 براى هر كس از شما كه بخواهد راه راست در پيش گيرد. 29 و جز آنچه خواست خداوند پروردگار جهانيان است؛ نخواهيد. سوره انفطار [12]** مكّى، 19 آيه [11]*. تكوير: كالا بر هم نهادن، پيچيدن، بيفكندن، گرد كردن، برپوشيدن- مصادر اللغة، ص 161. [1]. (يا: چون آتش برافروزند)، سجر التنور، احماه و سجر النّهر، ملأه- مختار الصّحاح، س ج ر. [2]. و اللّيل اذا عسعس: قال الفرّا: اجمع المفسّرون على انّ معنى عسعس، ادبر- همان. [12]**. انفطار: شكاف خوردن، كفتن، بر خود شكافتن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 110.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 586