133 و براى (رسيدن به) آمرزش پروردگارتان و بهشتى به پهناى آسمانها و زمين كه براى پرهيزگاران آماده شده است شتاب كنيد. 134 همان كسان كه در شادى و رنج مىبخشند و فروخورندگان خشم و در گذرندگان از مردماند؛ و خداوند نيكوكاران را دوست مىدارد. 135 و كسانى كه چون (كار) ناشايستهاى مىكنند يا به خويش ستم روا مىدارند خداوند را به ياد مىآورند و از گناهان خود آمرزش مىخواهند- و چه كس جز خداوند گناهان را مىآمرزد؟- و (آن كسان كه) بر آنچه كردهاند دانسته پافشارى نمىكنند. 136 پاداش اينان آمرزش پروردگارشان و بوستانهايى است كه از بن آن جويباران روان است؛ در آنها جاودانند و پاداش اهل كردار [1]، نيكوست. 137 پيش از شما سنّتهايى (بوده و) از ميان رفتهاند پس روى زمين گردش كنيد تا بنگريد سرانجام دروغانگاران چگونه بوده است. 138 اين (قرآن) بازگفتى آشكار براى مردم و رهنمون و پندى براى پرهيزگاران است. 139 و سستى نورزيد و اندوهگين مباشيد كه اگر مؤمن باشيد شما برتريد. 140 اگر زخمى به شما (در احد) برسد زخمى همانند آن به آن گروه [2] رسيده است، و ما اين روزگاران را ميان مردم (دست به دست) مىگردانيم و [3] تا مؤمنان را خداوند معلوم بدارد و از (ميان) شما گواهانى بگيرد و خداوند ستمگران را دوست نمىدارد. [1]. يا: كردارگرايان/ يا: اهل عمل/ يا: كارورزان. [2]. دشمنانتان در جنگ بدر. [3]. (و) در اصل متن مقدّس قرآن، وجود دارد.