149 اى مؤمنان! اگر از كافران پيروى كنيد شما را به (باورهاى) گذشتهتان (در جاهليت) باز مىگردانند و از زيانكاران مىگرديد. 150 آرى، خداوند، سرور شما و او بهترين يارىكنندگان است. 151 به زودى در دل كافران بيم خواهيم افكند زيرا براى خداوند چيزى را شريك قرار مىدهند كه (خداوند) حجّتى بر آن فرو نفرستاده است و سراى آنان دوزخ است و سراى ستمكاران، بد (جايگاهى) است. 152 و به راستى خداوند به وعده خود وفا كرد كه (در جنگ احد) به اذن وى آنان را از ميان برداشتيد؛ تا اينكه سست شديد [1] و در كار (خود) به كشمكش افتاديد و پس از آنكه آنچه را دوست مىداشتيد به شما نماياند سركشى كرديد؛ برخى از شما اين جهان را و برخى جهان واپسين را مىخواستيد؛ سپس شما را از (دنبال كردن) آنان روگردان كرد تا بيازمايدتان؛ و از شما در گذشت و خداوند به مؤمنان بخشش دارد. 153 ياد كنيد هنگامى را كه (در احد) به بالا مىگريختيد [2] و به كسى (جز خود) توجهى نمىكرديد و پيامبر شما را از پى فرا مىخواند آنگاه (خداوند) شما را با اندوهى از پى اندوهى كيفر داد تا بر آنچه از دست داديد يا بر سرتان آمد اندوه مخوريد و خداوند از آنچه انجام مىدهيد آگاه است. [1]. يا: ترسيديد. فشل من باب طرب اى جبن- مختار الصّحاح، ذيل ف ش ل. [2]. الاصعاد: الذهاب فى الارض و الابعاد فيه و المعنى: «و لقد عفا عنكم وقت اصعادكم اى ذهابكم فى وادى احد للانهزام- جوامع، ج 1، ص 338.