38 و آن كسان كه دارايىهاى خود را براى نشان دادن به مردم، مىبخشند و به خداوند و روز واپسين ايمان ندارند؛ و هر كه شيطان همدم اوست بدهمدمى او راست. 39 و اگر به خداوند و روز واپسين ايمان مىآوردند و از آنچه خداوند روزيشان كرده است مىبخشيدند براى آنان چه زيان داشت؟ و خداوند به (حال) آنان داناست. 40 خداوند همسنگ ذرّهاى ستم نمىورزد و اگر (آن ذرّه) كارى نيك باشد آن را دو چندان مىكند و از سوى خود پاداشى سترگ مىدهد. 41 پس آن هنگام كه از هر امّتى گواهى آوريم و تو را (نيز) بر آنان، گواه گيريم [1] (حالشان) چگونه خواهد بود؟ 42 در آن روز، آنان كه كفر ورزيدهاند و از پيامبر سرپيچى كردهاند دوست دارند كاش با خاك يكسان مىشدند و هيچ سخنى را از خداوند پنهان نمىتوانند داشت. 43 اى مؤمنان! در حال مستى به نماز رو نياوريد تا هنگامى كه دريابيد چه مىگوييد و نيز در حال جنابت (به نماز و محل نماز رو نياوريد) مگر رهگذر باشيد تا آنكه غسل كنيد و اگر بيمار يا در سفر بوديد و يا يكى از شما از جاى قضاى حاجت باز آمد يا با زنان آميزش كرديد و آب نيافتيد به خاكى پاك تيمّم كنيد [2] و بخشى از رخسارهها و دستهايتان را با آن مسح كنيد كه خداوند، در گذرندهاى آمرزنده است. 44 آيا به آنان ننگريستهايد كه از كتاب (آسمانى) بهرهاى (اندك) دارند، خريدار گمراهىاند و مىخواهند شما نيز گمراه باشيد؟ [1]. در اصل: گواه آوريم. [2]. تيمّم: قصد كردن و تيمّم كردن- مصادر اللغة، ص 373.