60 آيا به آن كسان ننگريستهاى كه گمان مىبرند به آنچه به سوى تو و آنچه پيش از تو فرو فرستاده شده است ايمان دارند (اما) بر آنند كه داورى (هاى خود را) نزد طاغوت [1] برند با آنكه به آنان فرمان داده شده است كه به آن كفر ورزند و شيطان سر آن دارد كه آنان را به گمراهى ژرفى درافكند. 61 و چون به آنان گفته شود كه به سوى آنچه خداوند فرو فرستاده است [2] و به سوى اين پيامبر آييد دورويان را خواهى ديد كه يكسره روى از تو باز مىگردانند. 62 پس چه حالى دارند هنگامى كه براى كارهايى كه كردهاند مصيبتى به آنان برسد سپس نزد تو آيند و به خداوند سوگند خورند كه ما جز نيكى و هماهنگى نظرى نداشتيم؟! 63 آنانند كه آنچه را در دل دارند خداوند مىداند؛ از آنان دورى گزين و پندشان ده و به آنان سخنى رسا كه در دلشان جايگير شود، بگوى. 64 و ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر براى آنكه به اذن خداوند از او فرمانبردارى كنند و اگر آنان هنگامى كه به خويش ستم روا داشتند نزد تو مىآمدند و از خداوند آمرزش مىخواستند و پيامبر براى آنان آمرزش مىخواست خداوند را توبهپذير بخشاينده مىيافتند. 65 پس نه، به پروردگارت سوگند كه ايمان نمىآورند تا در آنچه ميانشان ستيز رخ داده است تو را داور كنند سپس از آن داورى كه كردهاى در خود دلتنگى نيابند و يكسره (بدان) تن در دهند. [1]. الطّاغوت: عبارة عن كلّ متعدّ و كلّ معبود من دون الله و يستعمل فى الواحد و الجمع- معجم تفسير مفردات الفاظ القرآن، ص 547. [2]. يعنى قرآن.