80 هر كه از پيامبر فرمانبردارى كند بىگمان از خداوند فرمان برده است و هر كه رو گرداند (بگو بگرداند) ما تو را مراقب آنان نفرستادهايم. 81 و مىگويند: فرمان مىبريم اما چون از نزد تو بيرون مىروند برخى از ايشان به هنگام شب جز آنچه تو مىگويى مىانديشند؛ و خداوند آنچه شبانه انديشه كنند نوشته مىدارد؛ پس، از آنان دورى گزين و بر خداوند توكل كن و خداوند (تو را) كارساز، بس. 82 آيا به قرآن نيك نمىانديشند [1] كه اگر از سوى (كسى) جز خداوند مىبود در آن اختلاف بسيار مىيافتند. 83 و هنگامى كه خبرى از ايمنى يا بيم به ايشان برسد آن را فاش مىكنند و اگر آن را به پيامبر يا پيشوايانشان باز مىبردند كسانى از ايشان كه آن را در مىيافتند به آن پى مىبردند و اگر بخشش و بخشايش خداوند بر شما نمىبود (همه) جز اندكى، از شيطان پيروى مىكرديد. 84 در راه خداوند نبرد كن! تو را جز به (وظيفه) خويش مكلّف نكردهاند و مؤمنان را (نيز به نبرد) ترغيب كن، باشد كه خداوند سختى كافران را (از شما) باز دارد و خداوند سختگيرتر [2] و سخت كيفرتر است. 85 هر كس ميانجيگرى نيكويى كند بهرهاى از آن مىبرد و آنكه ميانجيگرى بدى نمايد، سهمى از (بدى) آن از آن اوست؛ و خداوند بر هر چيز تواناست. 86 و چون به شما درودى گفته شد، با درودى بهتر از آن يا همانند آن پاسخ دهيد؛ بىگمان خداوند حسابرس همه چيز است. [1]. تدبّر: نيك انديشيدن، ژرفبينى- فرهنگ تازى به پارسى، ص 170. [2]. شديد البأس: سختگير- فرهنگ تازى به پارسى، ص 124.