95 مؤمنان جهادگريز كه آسيب ديده نباشند با جهادگران در راه خداوند به جان و مال، برابر نيستند، خداوند جهادگران به جان و مال را بر جهادگريزان به پايگاهى (والا) برترى بخشيده و به همگان وعده نيكو داده است و خداوند جهادگران را بر جهادگريزان به پاداشى سترگ، برترى بخشيده است ... 96 ... به پايگاههايى و آمرزش و بخشايشى از سوى خويش [1] و خداوند آمرزنده بخشاينده است. 97 از كسانى كه فرشتگان جانشان را در حال ستم به خويش مىگيرند، مىپرسند: در چه حال بودهايد؟ مىگويند: ما ناتوان شمردهشدگان [2] روى زمين بودهايم. مىگويند: آيا زمين خداوند (آنقدر) فراخ نبود كه در آن هجرت كنيد؟ بنابراين، سراى (پايانى) اينان دوزخ است و بد پايانهاى است. 98 بجز آن مردان و زنان و كودكان ناتوان شمرده شدهاى كه نه چارهاى مىتوانند انديشيد و نه راه به جايى دارند. 99 كه آنان را اميد است خداوند ببخشايد و خداوند درگذرنده آمرزنده است. 100 و هر كس در راه خداوند هجرت گزيند، در زمين سرپناههاى فراوان و گستردگى (در روزى) خواهد يافت و هر كه از خانه خويش براى هجرت به سوى خداوند و پيامبرش برون آيد سپس مرگ او را دريابد؛ بىگمان پاداش او بر عهده خداوند است و خداوند آمرزندهاى بخشاينده است. 101 و چون به سفر مىرويد اگر مىهراسيد كافران شما را بيازارند گناهى بر شما نيست كه از نماز بكاهيد؛ بىگمان كافران براى شما دشمنى آشكارند. [1]. يعنى از سوى خداوند؛ (آغاز آيه، بدل است براى «اجرا عظيما» در انتهاى آيه قبل). [2]. استضعفاف: ضعيف شمردن- مصادر اللغة، ص 324.