102 و (به هنگام خطر) چون در ميان ايشان بودى و براى آنان نماز برپا داشتى بايد گروهى از ايشان با تو (به نماز) ايستند و جنگافزارهايشان را (نيز) با خود بردارند و چون به سجده روند (و ركعت ديگر را فرادى تمام كنند) بايد پس شما بايستند و پس از آن دسته ديگرى كه نماز نخواندهاند با تو نماز بگزارند و (اينان نيز) بايد آمادگى (خود را حفظ كنند) و جنگافزارهاى خودشان را با خود بردارند؛ كافران دوست مىدارند كه شما از جنگافزارها و بار و بنه خويش غفلت ورزيد و آنان با يك تاخت بر شما بتازند؛ و اگر از باران در سختى باشيد با بيمار شويد، گناهى بر شما نيست كه جنگافزارها را با خود برنداريد و (به هر روى) آمادگىتان را حفظ كنيد؛ خداوند براى كافران عذابى خوارىآفرين آماده كرده است. 103 و چون نماز را به پايان برديد خداوند را ايستاده و نشسته و آرميده بر پهلو ياد كنيد و چون آرام يافتيد نماز را برپا داريد كه نماز بر مؤمنان فريضهاى است كه زمان معيّن دارد. 104 و در پيجويى [1] گروه (مشركان) سست نشويد، اگر شما (در پيكار با آنها) به رنج افتادهايد آنان نيز چون شما به رنج افتادهاند و شما به خداوند اميدى داريد كه آنان ندارند و خداوند دانايى فرزانه است. 105 ما اين كتاب (آسمانى) را بر تو، به حق فرو فرستادهايم تا در ميان مردم بدانچه خداوند به تو نمايانده است داورى كنى و طرفدار [2] خائنان مباش. [3] [1]. ابتغاء: جستن- مصادر اللغة، ص 281. [2]. يا: مدافع. [3]. و لا تكن للخائنين خصيما، يعنى به سود خائنان، مبارزه و مخاصمه مكن. در معجم تفسير مفردات الفاظ القرآن، ص 276، در ترجمه اين آيه آمده است: اى لا تبادر بالخصام و الدفاع عن الخصم.