122 و كسانى را كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند، به بوستانهايى درخواهيم آورد كه از بن آنها جويباران روان است، هماره در آنها جاودانند، بنا به وعده راستين [1] خداوند و از خداوند راستگفتارتر كيست؟ 123 (كيفر و پاداش) به آرزوهاى شما و آرزوهاى اهل كتاب (وابسته) نيست، هر كس كار بدى كند كيفر آن را مىبيند و در برابر خداوند براى خويش يار و ياورى نخواهد يافت. 124 و كسانى كه كارهاى شايسته انجام دهند، چه مرد چه زن و مؤمن باشند [2] به بهشت در مىآيند و سر سوزنى [3] ستم نخواهند ديد. 125 و بهدينتر از آن كس كه روى (دل) خويش به (سوى) خداوند نهد در حالى كه نكوكار باشد و از آيين ابراهيم درستآيين پيروى كند، كيست؟ و خداوند، ابراهيم را دوست (خود) گرفت. 126 و آنچه در آسمانها و در زمين است از آن خداوند است و خداوند به هر چيزى، نيك داناست. 127 از تو درباره زنان نظر مىخواهند، بگو خداوند براى شما درباره آنان و (نيز درباره) آنچه براى شما در اين كتاب خوانده مىشود نظر مىدهد (از جمله) درباره دختران يتيمى كه مقرّرى [4] ايشان را نمىپردازيد و به ازدواج با آنها رغبت داريد و (نيز) درباره كودكان ناتوان شمرده شده (كه حقوق آنان را بپردازيد) و اينكه براى يتيمان به دادگرى برخيزيد و هر خيرى انجام دهيد خداوند به آن داناست. [1]. يا: بنا به وعده واجب/ به يادداشت شماره 3 در صفحه 409 رجوع فرماييد. [2]. در اصل: و هر كس از كارهاى شايسته انجام دهد در حالى كه مؤمن باشد. [3]. در اصل: همچند گودى پشت هسته خرما/ النّقير، وقبة فى ظهر النّواة و يضرب به المثل فى الشّىء الطفيف- معجم تفسير مفردات الفاظ القرآن، ص 898. [4]. يا: سهم ارث.