128 و اگر زنى از كنارهگيرى يا رويگردانى شويش بيم دارد بر آن دو گناهى نيست كه ميان خود به سازشى شايسته برسند و سازش نيكوتر است و جانها آز را در آستين دارند [1] و اگر نكويى كنيد و پرهيزگارى ورزيد بىگمان خداوند از آنچه انجام مىدهيد آگاه است. 129 و هرگز نمىتوانيد ميان زنان (خود) دادگرى كنيد هر چند (به آن) آزمند باشيد پس، (از يكى) يكسره رو مگردانيد كه او را سرگردان واگذاريد و اگر (ميان خود و او را) سازش دهيد و پرهيزگارى ورزيد بىگمان خداوند آمرزندهاى بخشاينده است. 130 و اگر از هم جدا گردند خداوند هر يك را با توانگرى خويش بىنياز مىگرداند و خداوند نعمتگسترى فرزانه است. 131 و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداوند است؛ و ما به كسانى كه به آنان پيش از شما كتاب (آسمانى) داده شده است و به شما، سفارش كردهايم كه از خداوند پروا كنيد و اگر كفر ورزيد، بارى، آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است بىگمان از آن خداوند است و خداوند بىنيازى ستوده است. 132 و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداوند است و خداوند (شما را) كارساز، بس. 133 اى مردم! اگر (خداوند) بخواهد شما را (از ميان) خواهد برد و مردمى ديگر را خواهد آورد و خداوند بر اين كار تواناست. 134 هر كس پاداش اين جهان را بجويد (بداند كه) پاداش اين جهان و جهان واپسين نزد خداوند است و خداوند شنوايى بيناست. [1]. در اصل: در جانها آزمندى نهادهاند، «احضرت» اينجا دو مفعول گرفته است.