(135) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، همواره به عدالت قيام كنيد و براى خدا گواهى دهيد، اگر چه به زيان خودتان يا پدر و مادر يا نزديكترين خويشاوندانتان باشد. اگر [خواهان گواهى] بىنياز يا فقير باشد، خدا [به رعايت حال] آن دو سزاوارتر است؛ پس پيروى هوس نكنيد كه منحرف شويد. و اگر به انحراف گراييد يا [از اظهار حق] روى بگردانيد، [بازخواست مىشويد، زيرا] قطعا خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (136) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به خدا و پيامبر او و كتابى كه بر پيامبرش نازل كرده و كتابهايى كه پيشتر نازل كرده است ايمان بياوريد. و هركس به خدا و فرشتگان او و كتابها و پيامبرانش و روز واپسين كفر ورزد، قطعا دچار گمراهى دورى شده است. (137) بىترديد، كسانى كه ايمان آوردند، سپس كافر شدند سپس ايمان آوردند و باز كافر شدند، سپس بر كفرشان افزودند، خدا هرگز آنان را نخواهد آمرزيد و به راهى هدايتشان نخواهد كرد. (138) به منافقان نويد ده كه براى آنان عذابى دردناك خواهد بود؛ (139) همانان كه كافران را به جاى مؤمنان دوست خود مىگيرند. آيا عزّت را نزد كافران مىجويند؟ [بايد بدانند كه] عزّت، همه نزد خداست. (140) و البته [خدا] در قرآن اين [دستور] را بر شما نازل كرده است كه هر گاه شنيديد آيات خدا مورد انكار و استهزا قرار مىگيرد، با آنان ننشينيد تا به سخنى غير آن بپردازند، وگرنه در آن صورت شما نيز مانند آنان خواهيد بود. بىگمان، خدا منافقان و كافران را يكسره در دوزخ گرد خواهد آورد.