(128) و اگر زنى از ناسازگارى يا رويگردانى شوهرش بيم دارد، گناهى بر آن دو نيست كه [با چشمپوشى زن از بخشى از حقوق خود،] ميان خودشان سازشى برقرار كنند، و سازش [از جدايى] بهتر است، و بخل در طبيعت نفوس حضور دارد. و اگر [به زنانتان] نيكى كنيد و تقوا پيشه سازيد، قطعا خدا از آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (129) و هرگز نمىتوانيد ميان زنان خود [در محبت قلبى] به عدالت رفتار كنيد، اگر چه [به عدالت] حريص باشيد. پس، [از زنى كه كمتر او را دوست مىداريد،] به طور كامل روى نگردانيد تا وى را مانند زنى كه نه شوهر دارد و نه بيوه است فرو گذاريد. و اگر به صلاح آييد و تقوا پيشه كنيد، قطعا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (130) و اگر آن دو از هم جدا شوند، خدا هريك را با گشايش خود [و به وسيله همسر ديگرى] بىنياز مىكند، و خدا گشايشمند و حكيم است. (131) و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مختصّ خداست. و همانا ما به كسانى كه پيش از شما كتابهاى [آسمانى] به آنان داده شده است و به شما سفارش كرديم كه از خدا پروا كنيد؛ و اگر كفر ورزيد، [زيانى به خدا نمىرسد، زيرا] آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مختصّ خداست، و خدا بىنياز و ستوده است. (132) و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مختص خداست، و كافى است كه خدا كارساز باشد. (133) اگر بخواهد، شما را اى مردم از ميان مىبرد و ديگران را مىآورد، و خدا بر اين كار تواناست. (134) هركس پاداش دنيا بخواهد، [بداند كه] پاداش دنيا و آخرت نزد خداست، و خدا شنوا و بيناست.