(171) اى اهل كتاب، در دين خود غلوّ نكنيد، و درباره خدا جز حق نگوييد. جز اين نيست كه مسيح، عيسى پسر مريم پيامبر خدا و كلمه اوست كه آن را به سوى مريم افكنده و روحى است كه از جانب او پديد آمده است. پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد، و نگوييد: [معبود] سه تاست. [از اين سخن] باز ايستيد كه براى شما بهتر است. جز اين نيست كه خدا معبودى يگانه است. منزّه است، از اينكه براى او فرزندى باشد. آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مختصّ اوست، و كافى است كه خدا كارگزار باشد. (172) مسيح از اينكه بنده خدا باشد هرگز ابا نمىكند، و فرشتگان مقرّب نيز [ابا نمىكنند]؛ و هركس از بندگى او ابا كند و تكبّر ورزد، به زودى آنان را همگى، به سوى خود محشور خواهد كرد. (173) پس كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، اجرشان را به طور كامل به آنان مىدهد، و از بخشش خود براى آنان مىافزايد؛ و امّا كسانى كه ابا كرده و تكبّر ورزيدهاند، به عذابى دردناك عذابشان مىكند، و جز خدا يار و ياورى براى خود نخواهند يافت. (174) اى مردم، در حقيقت، براى شما از جانب پروردگارتان برهانى [عظيم] آمده است، و ما نورى روشنگر (قرآن) به سوى شما فروفرستادهايم. (175) پس كسانى كه به خدا ايمان آورده و به او تمسّك جستهاند، به زودى آنان را در رحمت و فضلى از جانب خويش در مىآورد، و آنان را به سوى خود، به راهى راست هدايت مىكند.