(125) پس هركه را خدا بخواهد هدايت كند، سينهاش را براى [پذيرش] اسلام مىگشايد، و هركه را بخواهد گمراه كند، سينهاش را تنگ و سخت مىسازد، چنان كه گويى به زحمت در آسمان بالا مىرود. اين گونه، خدا پليدى را بر آنان كه ايمان نمىآورند قرار مىدهد. (126) و اين است راه مستقيم پروردگار تو. همانا ما آيات را براى مردمى كه متذكّر مىشوند تفصيل دادهايم. (127) براى آنان نزد پروردگارشان سراى سلامت (بهشت) است، و به پاداش كارهايى كه مىكردند، او ياورشان خواهد بود. (128) و [ياد كن] روزى را كه همه آنان را محشور مىكند [و مىگويد:] اى گروه [شياطين] جنّ، همانا شما از آدميان [پيروان] فراوان گرفتيد. و دوستانشان از آدميان مىگويند: پروردگارا، بعضى از ما [دو گروه] از بعضى ديگر بهره گرفتيم، و به اجلى كه براى ما مقرّر كردى رسيديم. [خدا] مىگويد: آتش اقامتگاه شماست كه در آن براى هميشه خواهيد بود، مگر آنچه خدا بخواهد. همانا پروردگار تو حكيم و داناست. (129) و بدين گونه بعضى از ستمكاران را به سزاى آنچه مرتكب مىشوند، بر بعضى ديگر مىگماريم. (130) اى گروه جنّ و انس، آيا از ميان شما فرستادگانى برايتان نيامدند كه آيات مرا بر شما مىخواندند، و درباره لقاى امروزتان به شما اخطار مىكردند؟ مىگويند: ما به زيان خود گواهى مىدهيم. و زندگى دنيا فريبشان داد، و به زيان خود گواهى مىدهند كه كافر بودهاند. (131) اين [فرستادن پيامبران] بدان سبب است كه پروردگار تو چنين نبوده است كه شهرها را درحالىكه مردم آن بىخبرند، از روى ستم نابود كند.