(138) و به گمان خود گفتند: اينها [كه براى بتها قرار دادهايم،] دامها و كشتهايى ممنوع است كه آنها را جز كسى كه ما مىخواهيم نبايد بخورد؛ و دامهايى است كه سوار شدن بر آنها حرام شده است. و دامهايى است كه [هنگام ذبح،] به صرف افترا بر خدا، نام خدا را بر آنها نمىبرند. به زودى [خدا] آنان را به سبب افترايشان سزا خواهد داد. (139) و گفتند: بچههايى كه در شكم اين دامهاست مختصّ مردان ماست و بر زنانمان حرام شده است، و اگر مرده باشند همه در آنها شريكند. به زودى [خدا] آنان را در برابر اين توصيفشان سزا خواهد داد. همانا او حكيم و داناست. (140) بىترديد، كسانى كه فرزندان خود را از روى بىخردى و نادانى كشتهاند، و آنچه را خدا به آنان عطا كرده است، از روى افترا به خدا حرام شمردهاند، زيانكار شدهاند. آنان قطعا گمراه شده و هدايت نيافتهاند. (141) و اوست آن كه باغهايى با داربست و بى داربست، و درختان خرما و كشتزارها با ميوههاى گوناگون و زيتون و انار، همانند و غير همانند، پديد آورده است. از ثمرات آنها وقتى ثمر مىدهند بخوريد، و حقّ آن را روز چيدنش بدهيد، و اسراف نكنيد. كه خدا اسرافكاران را دوست نمىدارد. (142) و [خدا] از ميان دامها، حيواناتى باركش و حيواناتى كه از [پشم و موى] آنها فرش تهيّه مىشود [آفريده است]. از آنچه خدا به شما عطا كرده است بهرهمند شويد، و از پى گامهاى شيطان نرويد. بىترديد، او براى شما دشمنى آشكار است.