(143) [از دامها] هشت تا [آفريده است]: از ميش دو تا و از بز دو تا. بگو: آيا [خدا] نرهاى آنها را حرام كرده يا مادهها را، يا آنچه را كه رحم مادهها در برگرفته است؟ اگر راست مىگوييد، از روى دانش به من خبر دهيد. (144) و از شتر دو تا و از گاو دو تا. بگو: آيا [خدا] نرهاى آنها را حرام كرده يا مادهها را، يا آنچه را كه رحم مادهها در بر گرفته است؟ آيا هنگامى كه خدا شما را به اين [تحريم] سفارش كرد حاضر بوديد؟ پس كيست ستمكارتر از آنكس كه بر خدا دروغ بندد، تا به نادانى مردم را گمراه كند؟ به يقين، خدا گروه ستمكاران را هدايت نمىكند. (145) بگو: در آنچه به من وحى شده است، غذايى نمىيابم كه بر خورندهاى كه آن را مىخورد حرام باشد، مگر آن كه مردار يا خون ريخته شده يا گوشت خوك باشد، كه آن پليد است، يا حيوانى باشد كه [هنگام ذبح،] به گناه نام غير خدا بر آن برده شده باشد. پس كسى كه ناچار شود [و بخورد] درحالىكه ستمكار نباشد و [از حدّ ضرورت] تجاوز نكند، قطعا پروردگار تو بسيار آمرزنده و مهربان است. (146) و [در زمان موسى] هر حيوان ناخندارى را بر يهوديان حرام كرديم، و از گاو و گوسفند فقط چربىهاى آن دو را بر آنان حرام كرديم، مگر آنچه بر پشت آنها يا بر رودههاست، يا آنچه به استخوان چسبيده است. اين [تحريم] را به سزاى ستمشان به آنان كيفر داديم، و ما قطعا [در گزارش اين خبر] راستگوييم.