(147) پس اگر تو را تكذيب كردند، بگو: پروردگار شما داراى رحمتى گسترده است، ولى مجازاتش از گروه مجرمان باز گردانده نخواهد شد. (148) به زودى، كسانى كه شرك ورزيدهاند خواهند گفت: اگر خدا مىخواست، نه ما و نه پدرانمان شرك نمىورزيديم، و چيزى را حرام نمىكرديم. كسانى هم كه پيش از آنان بودند، همين گونه [پيامبران را] تكذيب كردند، تا اينكه عذاب ما را چشيدند. بگو: آيا شما دانشى داريد كه آن را براى ما آشكار كنيد؟ شما جز از گمان پيروى نمىكنيد، و جز حدس نمىزنيد. (149) بگو: پس دليل رسا فقط در اختيار خداست، و اگر خدا مىخواست همه شما را هدايت مىكرد. (150) بگو: گواهان خود را كه شهادت مىدهند كه خدا اينها را [كه شما مىگوييد،] حرام كرده است بياوريد. پس اگر گواهى دادند تو با آنان گواهى مده، و از هوسهاى كسانى كه آيات ما را تكذيب كردهاند و كسانى كه به آخرت ايمان ندارند و [معبودان دروغين را] با پروردگار خود برابر مىكنند، پيروى مكن. (151) بگو: بياييد تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام كرده است براى شما بخوانم؛ آن اين است كه چيزى را شريك او قرار ندهيد، و به پدر و مادر نيكى كنيد، و فرزندان خود را به سبب فقر نكشيد، [زيرا] ماييم كه به شما و آنان روزى مىدهيم؛ و به كارهاى بسيار زشت- چه آشكار آنها و چه پنهانشان- نزديك نشويد، و كسى را كه خدا [كشتن او را] حرام كرده است، جز به حقّ نكشيد. اين است آنچه او به شما سفارش كرده است، باشد كه عقل خود را به كار گيريد.