(152) و به مال يتيم جز به بهترين روش نزديك نشويد، تا وقتى كه به رشد فكرى خود برسد؛ و پيمانه و وزن را به عدالت كامل كنيد. هيچكس را جز به قدر وسعش تكليف نمىكنيم. و هرگاه سخن گفتيد، عدالت را رعايت كنيد، اگر چه در مورد خويشاوند باشد. و به عهد خدا وفا كنيد. اين است آنچه [خدا] شما را به آن سفارش كرده است، باشد كه متذكّر شويد. (153) و [بگو:] كه اين راه مستقيم من است؛ پس، از آن پيروى كنيد، و از راهها [ى ديگر] پيروى نكنيد كه شما را از راه خدا پراكنده كند. اين است آنچه [خدا] شما را به آن سفارش كرده است، باشد كه تقوا پيشه كنيد. (154) سپس به موسى كتاب داديم تا نعمت را بر كسانى كه خوب عمل كردند تمام كنيم، و توضيحى باشد براى هرچيزى [كه مورد نياز بود]، و هدايت و رحمتى باشد؛ شايد آنان به لقاى پروردگارشان (معاد) ايمان بياورند. (155) و اين [قرآن] كتابى است مبارك كه آن را نازل كردهايم؛ پس، از آن پيروى كنيد و تقوا پيشه سازيد، باشد كه مورد رحمت قرار گيريد. (156) [ما قرآن را نازل كردهايم] تا نگوييد: كتاب فقط بر دو طايفه پيش از ما (يهود و نصارى) نازل شده است و ما از آموزش آنان [و استفاده از كتابهايشان] بىخبر بوديم. (157) [يا] نگوييد: اگر كتاب بر ما نازل شده بود، ما از آنان هدايت يافتهتر بوديم. قطعا از جانب پروردگارتان دليلى روشن و هدايت و رحمتى براى شما آمده است. پس كيست ستمكارتر از آنكس كه آيات خدا را تكذيب كرده و از آنها روى گردانده است؟ به زودى كسانى را كه از آيات ما روى مىگردانند، به سبب رويگردانىشان به عذابى سخت كيفر خواهيم داد.