(9) [ياد كنيد] زمانى را كه به درگاه پروردگار خود استغاثه مىكرديد؛ پس دعاى شما را مستجاب كرد [و به شما وعده داد] كه: من به وسيله هزار فرشته پشت سر هم به شما كمك خواهم كرد. (10) و خدا اين [وعده] را قرار نداد مگر براى اينكه [به شما] نويد دهد و دلهايتان بدين وسيله آرامش يابد. و يارى جز از نزد خدا نيست. به يقين، خدا عزّتمند و حكيم است. (11) [ياد كنيد] هنگامى را كه خدا آن خواب سبك را بر شما چيره ساخت تا از جانب او [براى شما] آرامشى باشد، و از آسمان آبى بر شما نازل كرد تا شما را به وسيله آن پاك سازد، و پليدى شيطان را از شما بزدايد، و تا دلهايتان را محكم كند و گامهايتان را به وسيله آن استوار سازد. (12) [ياد كن] وقتى را كه پروردگارت به فرشتگان وحى كرد كه من با شما هستم، پس مؤمنان را استوار داريد [و از قول من به آنان بگوييد:] به زودى در دل كافران وحشت مىافكنم؛ پس بالاى گردنها را بزنيد، و دست و پايشان را قطع كنيد. (13) اين بدان سبب بود كه آنان با خدا و پيامبرش مخالفت كردند؛ و هركس با خدا و پيامبر او مخالفت كند [چنين كيفرى خواهد داشت]؛ قطعا خدا سخت كيفر است. (14) اين است [كيفر دنيا]، پس آن را بچشيد، و [بدانيد كه] براى كافران عذاب آتش [نيز] خواهد بود. (15) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هرگاه با تهاجم كافران روبهرو شديد، به آنان پشت نكنيد. (16) و هركس در آن هنگام به آنان پشت كند، قطعا به خشمى [بزرگ] از جانب خدا گرفتار آمده و جايگاهش جهنّم است، و چه بد بازگشتگاهى است؛ مگر آنكه [هدفش] كنارهگيرى براى حمله مجدّد باشد، يا بخواهد در كنار گروهى [از همرزمانش] جاى گيرد.