(41) و بدانيد كه هرچه به دست آورديد، يك پنجم آن براى خدا و براى پيامبر و براى خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدايى [حق از باطل]- روزى كه آن دو گروه [كافر و مسلمان] با يكديگر روبهرو شدند- نازل كرديم، ايمان آوردهايد. و خدا بر هر چيزى تواناست. (42) آنگاه كه شما در كرانه نزديكتر [به مدينه] بوديد و آنان در كرانه دورتر، و آن كاروان پايينتر از شما بود؛ و اگر با هم وعده گذاشته بوديد، در وعده خود اختلاف مىكرديد، ولى [بدون وعده قبلى درگير شديد،] تا خدا كارى را كه انجام شدنى بود به انجام برساند؛ تا هركسى هلاك مىشود، از روى دليلى روشن هلاك شود، و هركسى حيات مىيابد، از روى دليلى روشن حيات يابد، و بىگمان، خدا شنوا و داناست. (43) هنگامى كه خدا آنان را در خواب به تو اندك نشان مىداد، و اگر آنان را به تو فراوان نشان مىداد، سست مىشديد و در كار [جنگ] كشمكش مىكرديد، ولى خدا [شما را] سالم نگاه داشت. بىترديد، خدا به آنچه در درون سينههاست داناست. (44) و هنگامى كه [خدا] آنان را- چون با هم برخورد كرديد- به چشم شما اندك نشان مىداد، و شما را نيز به چشم آنان اندك مىنماياند، تا كارى را كه انجام شدنى بود به انجام رساند، و كارها فقط به خدا بازگردانده مىشود. (45) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هنگامى كه با گروهى [از دشمن] برخورد كرديد استوار باشيد و خدا را بسيار ياد كنيد، باشد كه ظفر يابيد.