(46) و خدا و پيامبرش را فرمان بريد و با هم نزاع نكنيد كه سست شويد و قدرت شما از بين برود، و صبر كنيد كه خدا با صابران است. (47) و مانند كسانى [از سران مكّه] نباشيد كه از خانههايشان با حالت سرمستى و براى نشان دادن به مردم، [به سوى بدر] خارج شدند و [مردم را] از راه خدا باز مىداشتند، و خدا به آنچه مىكنند احاطه دارد. (48) و [ياد كن] هنگامى را كه شيطان كارهايشان را برايشان زينت داد و گفت: امروز از اين مردم كسى بر شما پيروز نخواهد شد، و من پشتيبان شما هستم. پس هنگامى كه آن دو گروه [كافر و مسلمان] با يكديگر رو به رو شدند، به عقب بازگشت و گفت: من از شما بيزارم. من چيزى را مىبينم كه شما نمىبينيد. من از خدا مىترسم. و خدا سخت عقوبت است. (49) آنگاه كه منافقان و كسانى كه در دلشان مرضى است، مىگفتند: اين مسلمانان را دينشان فريب داده است. و هركس بر خدا توكّل كند [او برايش كافى است،] همانا خدا عزّتمند و حكيم است. (50) و اگر ببينى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را مىگيرند، درحالىكه بر روى و پشت آنان مىزنند [و مىگويند:] عذاب سوزان را بچشيد. (51) اين به سزاى چيزهايى است كه به دست خود پيش فرستادهايد، و براى آن است كه خدا هرگز به بندگان ستم نمىكند. (52) [عادت آنان] مانند عادت فرعونيان و كسانى است كه پيش از آنان بودند؛ آيات خدا را انكار كردند، پس خدا آنان را به سبب گناهانشان به كيفر گرفت. به يقين، خدا نيرومند و سخت عقوبت است.