(53) اين بدان سبب است كه خدا چنين نبوده است كه نعمتى را كه به قومى ارزانى داشته است تغيير دهد، مگر اينكه آنان وضع خود را تغيير دهند، و بدان سبب است كه خدا شنواى داناست. (54) [عادت آنان] مانند عادت فرعونيان و كسانى است كه پيش از آنان بودند؛ آيات پروردگارشان را تكذيب كردند، پس آنان را به سبب گناهانشان هلاك ساختيم، و فرعونيان را غرق كرديم؛ و همه آنان ستمكار بودند. (55) بىترديد بدترين جنبندگان نزد خدا كسانىاند كه [از روى لجاجت] كفر ورزيدهاند و در نتيجه ايمان نمىآورند. (56) همانان كه با ايشان پيمان [صلح] بستى، سپس هر بار پيمانشان را مىشكنند در حالى كه پروا نمىكنند. (57) پس اگر در جنگ بر آنان دست يافتى، با [شدّت عمل درباره] آنان، كسانى را كه پشت سرشان قرار دارند [بترسان و] پراكنده ساز، باشد كه عبرت گيرند [و از حمله خوددارى كنند]. (58) و اگر از قومى [كه با تو پيمان صلح بستهاند، نشانههايى از پيمانشكنى و] خيانتى احساس مىكنى، از راهى صحيح [پيمانشان را] به سويشان بيفكن [تا از موقعيّت جنگى آگاه شوند]، چرا كه خدا خيانتكاران را دوست نمىدارد. (59) و كسانى كه كفر ورزيدهاند، هرگز نپندارند كه [بر ما] سبقت گرفتهاند، قطعا آنان نمىتوانند [از تحت سلطه ما] فرار كنند. (60) و براى [رويارويى با] آنان هرچه توانستيد نيرو و اسبهاى بسته آماده كنيد، تا دشمنان خدا و دشمنان خودتان و مردم ديگرى جز آنان را كه شما ايشان را نمىشناسيد و خدا آنان را مىشناسد، با آن بترسانيد. و هر چيزى در راه خدا انفاق كنيد، [پاداش آن] به طور كامل به شما داده مىشود و به شما ستم نخواهد شد. (61) و اگر به صلح تمايل داشتند، تو نيز به آن تمايل نشان ده و بر خدا توكّل كن؛ همانا اوست شنوا و دانا.